شماره سوره

نام سوره

 الفاتحة
البقرة
آل‏عمران
النساء
المائدة
الانعام
الاعراف
الانفال
التوبة
يونس
هود
يوسف
الرعد
ابراهيم
الحجر
النحل
الاسراء
الكهف
مريم
طه
الانبياء
الحج
المؤمنون
النور
الفرقان
الشعراء
النمل
القصص
العنكبوت
الروم
لقمان
السجده
الاحزاب
سبا
فاطر
يس
الصافات
ص
الزمر
غافر
فصلت
الشورى
الزخرف
الدخان
الجاثية
الاحقاف
محمد
الفتح
الحجرات
ق
الذاريات
الطور
النجم
القمر
الرحمن
الواقعة
الحديد
المجادلة
الحشر
الممتحنة
الصف
الجمعة
المنافقون
التغابن
الطلاق
التحريم
الملك
القلم
الحاقة
المعارج
نوح
الجن
المزمل
المدثر
القيامة
الانسان
المرسلات
النبا
النازعات
عبس
التكوير
الانفطار
المطففين
الانشقاق
البروج
الطارق
الاعلى
الغاشية
الفجر
البلد
الشمس
الليل
الضحى
الشرح
التين
العلق
القدر
البينة
الزلزلة
العاديات
القارعة
التكاثر
العصر
الهمزة
الفيل
قريش
الماعون
الكوثر
الكافرون
النصر
المسد
الاخلاص
الفلق
الناس

سوره مباركه الدخان سوره شماره 44

بسم الله الرحمن الرحيم
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
حم (1)
حم (1)
و الكتاب المبين (2)
سوگند به اين كتاب روشنگر، (2)
انا انزلناه في ليلة مباركة انا كنا منذرين (3)
كه ما آن را در شبى پر بركت نازل كرديم; ما همواره انذاركننده بوده‏ايم! (3)
فيها يفرق كل امر حكيم (4)
در آن شب هر امرى بر اساس حكمت (الهى) تدبير و جدا مى‏گردد. (4)
امرا من عندنا انا كنا مرسلين (5)
(آرى، نزول قرآن) فرمانى بود از سوى ما; ما (محمد (ص) را) فرستاديم! (5)
رحمة من ربك انه هو السميع العليم (6)
اينها همه بخاطر رحمتى است از سوى پروردگارت، كه شنونده و داناست! (6)
رب السماوات و الارض و ما بينهما ان كنتم موقنين (7)
(همان) پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آنهاست، اگر اهل يقين هستيد! (7)
لا اله الا هو يحيي و يميت ربكم و رب آبائكم الاولين (8)
هيچ معبودى جز او نيست; زنده مى‏كند و مى‏ميراند; او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستين شماست! (8)
بل هم في شك يلعبون (9)
ولى آنها در شكند و (با حقايق) بازى مى‏كنند. (9)
فارتقب يوم تاتي السماء بدخان مبين (10)
پس منتظر روزى باش كه آسمان دود آشكارى پديد آورد... (10)
يغشى الناس هذا عذاب اليم (11)
كه همه مردم را فرامى‏گيرد; اين عذاب دردناكى است! (11)
ربنا اكشف عنا العذاب انا مؤمنون (12)
(مى‏گويند:) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف كن كه ايمان مى‏آوريم. (12)
انى لهم الذكرى و قد جاءهم رسول مبين (13)
چگونه: و از كجا متذكر مى‏شوند با اينكه رسول روشنگر (با معجزات و منطق روشن) به سراغشان آمد! (13)
ثم تولوا عنه و قالوا معلم مجنون (14)
سپس از او روى گردان شدند و گفتند: «او تعليم يافته‏اى ديوانه است!» (14)
انا كاشفوا العذاب قليلا انكم عائدون (15)
ما عذاب را كمى برطرف مى‏سازيم، ولى باز به كارهاى خود بازمى‏گرديد! (15)
يوم نبطش البطشة الكبرى انا منتقمون (16)
(ما از آنها انتقام مى‏گيريم) در آن روز كه آنها را با قدرت خواهيم گرفت; آرى ما انتقام گيرنده‏ايم! (16)
و لقد فتنا قبلهم قوم فرعون و جاءهم رسول كريم (17)
ما پيش از اينها قوم فرعون را آزموديم و رسول بزرگوارى به سراغشان آمد، (17)
ان ادوا الي عباد الله اني لكم رسول امين (18)
(و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذاريد كه من فرستاده امينى براى شما هستم! (18)
و ان لا تعلوا على الله اني آتيكم بسلطان مبين (19)
و در برابر خداوند تكبر نورزيد كه من براى شما دليل روشنى آورده‏ام! (19)
و اني عذت بربي و ربكم ان ترجمون (20)
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى‏برم از اينكه مرا متهم كنيد! (20)
و ان لم تؤمنوا لي فاعتزلون (21)
و اگر به من ايمان نمى‏آوريد، از من كناره‏گيرى كنيد (و مانع ايمان آوردن مردم نشويد)! (21)
فدعا ربه ان هؤلاء قوم مجرمون (22)
(آنها هيچ يك از اين پندها را نپذيرفتند، و موسى) به پيشگاه پروردگارش عرضه داشت: اينها قومى مجرمند! (22)
فاسر بعبادي ليلا انكم متبعون (23)
(به او دستور داده شد:) بندگان مرا شبانه حركت ده كه شما تعقيب مى‏شويد! (23)
و اترك البحر رهوا انهم جند مغرقون (24)
(هنگامى كه از دريا گذشتيد) دريا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) كه آنها لشكرى غرق‏شده خواهند بود! (24)
كم تركوا من جنات و عيون (25)
(سرانجام همگى نابود شدند و) چه بسيار باغها و چشمه‏ها كه از خود به جاى گذاشتند، (25)
و زروع و مقام كريم (26)
و زراعتهاو قصرهاى زيبا و گرانقيمت، (26)
و نعمة كانوا فيها فاكهين (27)
و نعمتهاى فراوان ديگر كه در آن (غرق) بودند! (27)
كذلك و اورثناها قوما آخرين (28)
اينچنين بود ماجراى آنان! و ما (اموال و حكومت) اينها را ميراث براى اقوام ديگرى قرار داديم! (28)
فما بكت عليهم السماء و الارض و ما كانوا منظرين (29)
نه آسمان بر آنان گريست و نه زمين، و نه به آنها مهلتى داده شد! (29)
و لقد نجينا بني اسرائيل من العذاب المهين (30)
ما بنى اسرائيل را از عذاب ذلت‏بار رهايى بخشيديم; (30)
من فرعون انه كان عاليا من المسرفين (31)
از فرعون كه مردى متكبر و از اسرافكاران بود! (31)
و لقد اخترناهم على علم على العالمين (32)
ما آنها را با علم (خويش) بر جهانيان برگزيديم و برترى داديم، (32)
و آتيناهم من الآيات ما فيه بلؤا مبين (33)
و آياتى (از قدرت خويش) را به آنها داديم كه آزمايش آشكارى در آن بود (ولى آنان كفران كردند و مجازات شدند)! (33)
ان هؤلاء ليقولون (34)
اينها ( مشركان) مى‏گويند: (34)
ان هي الا موتتنا الاولى و ما نحن بمنشرين (35)
«مرگ ما جز همان مرگ اول نيست و هرگز برانگيخته نخواهيم شد! (35)
فاتوا بآبائنا ان كنتم صادقين (36)
اگر راست مى‏گوييد پدران ما را (زنده كنيد و) بياوريد (تا گواهى دهند)!» (36)
ا هم خير ام قوم تبع و الذين من قبلهم اهلكناهم انهم كانوا مجرمين (37)
آيا آنان بهترند يا قوم «تبع‏» و كسانى كه پيش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاك كرديم، چرا كه مجرم بودند! (37)
و ما خلقنا السماوات و الارض و ما بينهما لاعبين (38)
ما آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان اين دو است به بازى (و بى‏هدف) نيافريديم! (38)
ما خلقناهما الا بالحق و لكن اكثرهم لا يعلمون (39)
ما آن دو را جز بحق نيافريديم; ولى بيشتر آنان نمى‏دانند! (39)
ان يوم الفصل ميقاتهم اجمعين (40)
روز جدايى (حق از باطل) وعده‏گاه همه آنهاست! (40)
يوم لا يغني مولى عن مولى شيئا و لا هم ينصرون (41)
روزى كه هيچ دوستى كمترين كمكى به دوستش نمى‏كند، و از هيچ‏سو يارى نمى‏شوند; (41)
الا من رحم الله انه هو العزيز الرحيم (42)
مگر كسى كه خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا كه او عزيز و رحيم است! (42)
ان شجرة الزقوم (43)
مسلما درخت زقوم... (43)
طعام الاثيم (44)
غذاى گنهكاران است، (44)
« كالمهل يغلي في البطون (45)
همانند فلز گداخته در شكمها مى‏جوشد; (45)
كغلي الحميم (46)
جوششى همچون آب سوزان! (46)
خذوه فاعتلوه الى سواء الجحيم (47)
(آنگاه به ماموران دوزخ خطاب مى‏شود:) اين كافر مجرم را بگيريد و به ميان دوزخ پرتابش كنيد! (47)
ثم صبوا فوق راسه من عذاب الحميم (48)
سپس بر سر او از عذاب جوشان بريزيد! (48)
ذق انك انت العزيز الكريم (49)
(به او گفته مى‏شود:) بچش كه (به پندار خود) بسيار قدرتمند و محترم بودى! (49)
ان هذا ما كنتم به تمترون (50)
اين همان چيزى است كه پيوسته در آن ترديد مى‏كرديد! (50)
ان المتقين في مقام امين (51)
(ولى) پرهيزگاران در جايگاه امنى قرار دارند، (51)
في جنات و عيون (52)
در ميان باغها و چشمه‏ها; (52)
يلبسون من سندس و استبرق متقابلين (53)
آنها لباسهايى از حرير نازك و ضخيم مى‏پوشند و در مقابل يكديگر مى‏نشينند; (53)
كذلك و زوجناهم بحور عين (54)
اينچنين‏اند بهشتيان; و آنها را با «حور العين‏» تزويج مى‏كنيم! (54)
يدعون فيها بكل فاكهة آمنين (55)
آنها در آنجا هر نوع ميوه‏اى را بخواهند در اختيارشان قرارمى‏گيرد، و در نهايت امنيت به سر مى‏برند! (55)
لا يذوقون فيها الموت الا الموتة الاولى و وقاهم عذاب الجحيم (56)
هرگز مرگى جز همان مرگ اول (كه در دنيا چشيده‏اند) نخواهند چشيد، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ مى‏كند; (56)
فضلا من ربك ذلك هو الفوز العظيم (57)
اين فضل و بخششى است از سوى پروردگارت، اين همان رستگارى بزرگ است! (57)
فانما يسرناه بلسانك لعلهم يتذكرون (58)
ما آن ( قرآن) را بر زبان تو آسان ساختيم، شايد آنان متذكر شوند! (58)
فارتقب انهم مرتقبون (59)
(اما اگر نپذيرفتند) منتظر باش، آنها نيز منتظرند (تو منتظر پيروزى الهى و آنها منتظر عذاب و شكست)! (59)