| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 451 |
|
| فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (127) |
| پس او را دروغگو شمردند، و قطعاً آنها [در آتش] احضار خواهند شد- (127) |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (128) |
| مگر بندگان پاکدين خدا. (128) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (129) |
| و براى او در [ميان] آيندگان [آوازه نيک] به جاى گذاشتيم. (129) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ (130) |
| درود بر پيروان الياس! (130) |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (131) |
| ما نيکوکاران را اين گونه پاداش مى‌دهيم، (131) |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (132) |
| زيرا او از بندگان با ايمان ما بود. (132) |
| وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (133) |
| و در حقيقت، لوط از زمره فرستادگان بود. (133) |
| إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (134) |
| آنگاه که او و همه کسانش را رهانيديم- (134) |
| إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (135) |
| جز پيرزنى که در ميان باقى‌ماندگان [و خاکسترشدگان] بود- (135) |
| ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (136) |
| سپس ديگران را هلاک کرديم. (136) |
| وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ (137) |
| و در حقيقت، شما بر آنان صبحگاهان (137) |
| وَبِاللَّيْلِ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (138) |
| و شامگاهان مى‌گذريد! آيا به فکر فرو نمى‌رويد؟! (138) |
| وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (139) |
| و در حقيقت، يونس از زمره فرستادگان بود. (139) |
| إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (140) |
| آنگاه که به سوى کشتى پر، بگريخت! (140) |
| فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (141) |
| پس [سرنشينان] با هم قرعه انداختند و [يونس] از باختگان شد. (141) |
| فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ (142) |
| [او را به دريا افکندند] و عنبرماهى او را بلعيد در حالى که او نکوهشگر خويش بود! (142) |
| فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ (143) |
| و اگر او از زمره تسبيح‌کنندگان نبود، (143) |
| لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (144) |
| قطعاً تا روزى که برانگيخته مى‌شوند، در شکم آن [ماهى] مى‌ماند! (144) |
| ۞ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ (145) |
| پس او را در حالى که ناخوش بود به زمين خشکى افکنديم! (145) |
| وَأَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ (146) |
| و بر بالاى [سرِ] او درختى از [نوع] کدوبُن رويانيديم. (146) |
| وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) |
| و او را به سوى يکصدهزار [نفر از ساکنان نينوا] يا بيشتر روانه کرديم. (147) |
| فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ (148) |
| پس ايمان آوردند و تا چندى برخوردارشان کرديم. (148) |
| فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ (149) |
| پس، از مشرکان جويا شو: آيا پروردگارت را دختران و آنان را پسران است؟! (149) |
| أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ (150) |
| يا فرشتگان را مادينه آفريديم و آنان شاهد بودند؟ (150) |
| أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ (151) |
| هش‌دار که اينان از دروغ پردازى خود قطعاً خواهند گفت: (151) |
| وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (152) |
| «خدا فرزند آورده!» در حالى که آنها قطعاً دروغگويانند! (152) |
| أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ (153) |
| آيا [خدا] دختران را بر پسران برگزيده است؟ (153) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |