| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 451 |
|
| فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (127) |
| پس او را انکار کردند، يقيناً آنان از احضار شدگان [در عذاب] خواهند بود، (127) |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (128) |
| جز بندگان خالص شده خدا [که از هر کيفري در امانند،] (128) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (129) |
| و در ميان آيندگان براي او نام نيک به جا گذاشتيم. (129) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ (130) |
| سلام بر آل ياسين. (130) |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (131) |
| ما نيکوکاران را اين گونه پاداش مي دهيم. (131) |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (132) |
| بي ترديد او از بندگان مؤمن ما بود. (132) |
| وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (133) |
| و بي ترديد لوط از پيامبران بود. (133) |
| إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (134) |
| [ياد کن] هنگامي را که او و همه اهلش را نجات داديم، (134) |
| إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (135) |
| مگر پيرزني را که در ميان باقي ماندگان [در شهر] بود. (135) |
| ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (136) |
| سپس ديگران را هلاک کرديم، (136) |
| وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ (137) |
| و شما همواره صبحگاهان [در مسير سفرهايتان از کنار ويرانه هاي شهر] آنان گذر مي کنيد، (137) |
| وَبِاللَّيْلِ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (138) |
| و نيز شبانگاهان، آيا تعقّل نمي کنيد؟ (138) |
| وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (139) |
| و يونس از پيامبران بود. (139) |
| إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (140) |
| [ياد کن] هنگامي را که به سوي آن کشتي پر [از جمعيت و بار] گريخت، (140) |
| فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (141) |
| و با سرنشينان کشتي قرعه انداخت [و قرعه به نامش افتاد] و از مغلوب شدگان شد [و او را به دريا انداختند.] (141) |
| فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ (142) |
| پس آن ماهي بزرگ او را بلعيد، در حالي که سزاوار سرزنش بود. (142) |
| فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ (143) |
| [و در شکم ماهي به تسبيح خدا مشغول شد که] اگر او از تسبيح کنندگان نبود، (143) |
| لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (144) |
| بي ترديد تا روزي که مردم برانگيخته مي شوند در شکم ماهي مي ماند. (144) |
| ۞ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ (145) |
| پس او را در حالي که بيمار بود به زميني خشک و بي گياه افکنديم. (145) |
| وَأَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ (146) |
| و بر او گياهي از نوعي کدو رويانديم، (146) |
| وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) |
| و او را به سوي [قومي] يکصد هزار نفر [ي] يا بيشتر فرستاديم. (147) |
| فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ (148) |
| پس ايمان آوردند در نتيجه آنان را تا پايان عمرشان [از نعمت ها و مواهب خود] بهره مند کرديم. (148) |
| فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ (149) |
| [مشرکان سبک مغز مي گويند: فرشتگان، دختران خدايند] پس از آنان بپرس که آيا دختران براي پروردگار تو هستند و پسران براي ايشان؟! (149) |
| أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ (150) |
| يا اينکه ما فرشتگان را دختر آفريديم و آنان شاهد بودند؟! (150) |
| أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ (151) |
| آگاه باش! که آنان از بافته هاي دروغ خود مي گويند (151) |
| وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (152) |
| که خدا فرزند آورده! و بي ترديد آنان دروغگويند. (152) |
| أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ (153) |
| آيا دختران را بر پسران ترجيح داده است؟ (153) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |