| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 418 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا (1) |
| اي پيامبر! بر تقواي الهي ثابت قدم و استوار باش، و از کافران و منافقان اطاعت مکن که خدا همواره دانا و حکيم است. (1) |
| وَاتَّبِعْ مَا يُوحَىٰ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (2) |
| و آنچه را که از سوي پروردگارت به تو وحي مي شود پيروي کن؛ قطعاً خدا به آنچه انجام مي دهيد، آگاه است. (2) |
| وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا (3) |
| و بر خدا توکل کن؛ و کافي است که خدا نگهبان و کارساز [همه امور بندگان] باشد. (3) |
| مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ ۚ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمُ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ ۚ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ۚ ذَٰلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ ۖ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ (4) |
| خدا براي هيچ مردي در درونش دو قلب قرار نداده، و همسرانتان را که همواره با آنان «ظهار» مي کنيد [يعني بر پايه فرهنگ جاهلي با خواندن صيغه اي خاص آنان را به منزله مادرانتان به شمار آورده بر خود حرام مي نماييد] مادران شما نگردانيده، و پسر خواندگانتان را پسران [واقعي] شما ننموده است. اين سخن [باطل و بي پايه] شماست که به زبان شما [جاري] است، و خدا همواره حق را مي گويد، و همواره راه پسر [درست و راست که شما را به سعادت مي رساند] مي نماياند. (4) |
| ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ ۚ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ ۚ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَٰكِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (5) |
| پسر خواندگانتان را به نام پدرانشان بخوانيد که اين نزد خدا عادلانه تر است؛ و اگر پدرانشان را نمي شناسيد، پس برادران و دوستان ديني شمايند. و بر شما در آنچه [از انتساب هايي] که به خطا انجام داده ايد، گناهي نيست؛ ولي آنچه را که دل هايتان تعمد و قصد جدي داشته است [گناه است]؛ و خدا همواره بسيار آمرزنده و مهربان است. (5) |
| النَّبِيُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ۖ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ ۗ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَىٰ أَوْلِيَائِكُمْ مَعْرُوفًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا (6) |
| پيامبر، نسبت به مؤمنان از خودشان اولي و سزاوارتر است، و همسرانش [حرمت ازدواج به منزله] مادران آنانند، و بر طبق کتاب خدا دارندگان قرابت نسبي [در ميراث بردنِ] از يکديگر از مؤمنان و مهاجران [که پيش از اين بر پايه ايمان و هجرت ميراث مي بردند] سزاوارترند، مگر اينکه بخواهيد [در وصيت کردن به پرداخت ارث] درباره دوستانتان احسان کنيد که اين امري ثبت شده در کتاب [خدا] ست. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |