| سوره 32 | سوره مبارکه السجده | صفحه 417 |
|
| وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَىٰ دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (21) |
| و بي ترديد آنان را غير از عذاب بزرگ تر [در قيامت] از عذاب نزديک تر [در دنيا] مي چشانيم، باشد که [از فسق و فجور] برگردند. (21) |
| وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا ۚ إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنْتَقِمُونَ (22) |
| ستمکارتر از کسي که به وسيله آيات پروردگارش تذکر داده شود، سپس از آنها روي برگرداند، کيست؟ بي ترديد ما از مجرمان انتقام مي گيريم. (22) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُنْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَائِهِ ۖ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنِي إِسْرَائِيلَ (23) |
| و به راستي ما به موسي کتاب داديم، پس تو در دريافت کتاب [به وسيله موسي] هيچ ترديدي نداشته باش، و آن را براي بني اسرائيل هدايت قرار داديم، (23) |
| وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ (24) |
| و برخي از آنان را چون [در برابر مشکلات، سختي ها و حادثه هاي تلخ و شيرين] صبر کردند و همواره به آيات ما يقين داشتند، پيشواياني قرار داديم که به فرمان ما [مردم را] هدايت مي کردند. (24) |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (25) |
| يقيناً پروردگارت روز قيامت، خود ميان آنان درباره آنچه همواره در آن اختلاف مي کردند، داوري خواهد کرد. (25) |
| أَوَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ ۖ أَفَلَا يَسْمَعُونَ (26) |
| آيا مشرکان را [داستان] بسياري از ملت هايي که ما پيش از آنان هلاک کرديم که [اينان] در مسکن هايشان قدم مي زنند هدايت نکرد [و براي آنان روشن نساخت که سرانجام کفرپيشگان هلاکت است؟] همانا در اين [سرگذشت ها] عبرت هاست، آيا نمي شنوند؟! (26) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَأَنْفُسُهُمْ ۖ أَفَلَا يُبْصِرُونَ (27) |
| آيا ندانسته اند که ما آب را به سوي زمين بي گياه مي رانيم و به وسيله آن زراعتي را بيرون مي آوريم که دام هايشان و خودشان از آن مي خورند؟ پس آيا [آثار رحمت خدا را] نمي بينند؟! (27) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْفَتْحُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (28) |
| و [مشرکان از روي مسخره به مؤمنان] مي گويند: اگر راست مي گوييد اين فتح و پيروزي [که به خود وعده مي دهيد و به آن دلخوش هستيد] کي خواهد بود؟ (28) |
| قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لَا يَنْفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمَانُهُمْ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (29) |
| بگو: روز فتح و پيروزي [حتمي مؤمنان] کساني که کفر ورزيده اند، نه ايمان آوردنشان سودشان دهد و نه به آنان مهلت داده مي شود؛ (29) |
| فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَانْتَظِرْ إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ (30) |
| بنابراين از آنان روي برگردان و منتظر [رسيدن پيروزي] باش که آنان هم [به گمان خود] منتظرند [که بر شما پيروز شوند.] (30) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |