| سوره 32 | سوره مبارکه السجده | صفحه 417 |
|
| وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَىٰ دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (21) |
| و قطعاً غير از آن عذاب بزرگتر، از عذاب اين دنيا [نيز] به آنان مى‌چشانيم، اميد که آنها [به خدا] بازگردند. (21) |
| وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا ۚ إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنْتَقِمُونَ (22) |
| و کيست بيدادگرتر از آن کس که به آيات پروردگارش پند داده شود [و] آنگاه از آن روى بگرداند؟ قطعاً ما از مجرمان انتقام‌کِشنده‌ايم. (22) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُنْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَائِهِ ۖ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنِي إِسْرَائِيلَ (23) |
| و به راستى [ما] به موسى کتاب داديم. پس در لقاى او [با خدا]ترديد مکن، و آن [کتاب] را براى فرزندان اسرائيل [مايه] هدايت قرار داديم. (23) |
| وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ (24) |
| و چون شکيبايى کردند و به آيات ما يقين داشتند، برخى از آنان را پيشوايانى قرار داديم که به فرمان ما [مردم را] هدايت مى‌کردند. (24) |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (25) |
| در حقيقت، پروردگار تو، خود روز قيامت در آنچه با يکديگر در باره آن اختلاف مى‌کردند، ميانشان داورى خواهد کرد. (25) |
| أَوَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ ۖ أَفَلَا يَسْمَعُونَ (26) |
| آيا براى آنان روشن نگرديده که چه بسيار نسلها را پيش از آنها نابود گردانيديم [که اينان] در سراهايشان راه مى‌روند؟ قطعاً در اين [امر] عبرتهاست، مگر نمى‌شنوند؟ (26) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَأَنْفُسُهُمْ ۖ أَفَلَا يُبْصِرُونَ (27) |
| آيا ننگريسته‌اند که ما باران را به سوى زمين باير مى‌رانيم، و به وسيله آن کِشته‌اى را برمى‌آوريم که دامهايشان و خودشان از آن مى‌خورند؟ مگر نمى‌بينند؟ (27) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْفَتْحُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (28) |
| و مى‌پرسند: «اگر راست مى‌گوييد، اين پيروزى [شما] چه وقت است؟» (28) |
| قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لَا يَنْفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمَانُهُمْ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (29) |
| بگو: «روز پيروزى، ايمان کسانى که کافر شده‌اند سود نمى‌بخشد و آنان مهلت نمى‌يابند.» (29) |
| فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَانْتَظِرْ إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ (30) |
| پس، از ايشان روى برتاب و منتظر باش که آنها نيز در انتظارند. (30) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |