| سوره 32 | سوره مبارکه السجده | صفحه 417 |
|
| وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَىٰ دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (21) |
| قطعاً آنان را پيش از آن که در روز قيامت به عذاب بزرگ تر گرفتار سازيم ، از رنج ها و مشقت هاى دنيوى که عذاب نزديک تر است مى چشانيم ، شايد به خداپرستى بازگردند و از انکار آخرت بازايستند . (21) |
| وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا ۚ إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنْتَقِمُونَ (22) |
| و کيست ستمکارتر از آن کس که آيات پروردگارش به او تذکر داده شود آن گاه از آن روى برتابد ؟ اينان مجرم اند و ما قطعاً در آخرت از مجرمان انتقام خواهيم گرفت . (22) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُنْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَائِهِ ۖ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنِي إِسْرَائِيلَ (23) |
| همانا به موسى تورات را که نزول قرآن را بر تو تأييد مى کند عطا کرديم; پس مبادا درباره رستاخيز که روز لقاى خداست و قرآن بيانگر آن است در ترديد باشى; و ما تورات را وسيله هدايت بنى اسرائيل قرار داديم . (23) |
| وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ (24) |
| و از ميان آنان گروهى را چون در امر دين شکيبايى ورزيدند و پيش از آن به آيات ما يقين داشتند ، به امامت و رهبرى گمارديم تا مردم را به فرمان ما به سرمنزل هدايت برسانند . (24) |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (25) |
| به يقين ، پروردگارت روز قيامت خود ميان بنى اسرائيل درباره آنچه بر سرش اختلاف مى کردند داورى خواهد کرد . و حق گرايان و باطل انديشان را از هم جدا خواهد ساخت . (25) |
| أَوَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ ۖ أَفَلَا يَسْمَعُونَ (26) |
| آيا اين واقعيت که بسيارى از امت ها را هلاک ساختيم آنان را رهنمون نشده است ؟ همان امت هايى که پيش از اينان بودند و هم اکنون اينان در خانه هاى آنان راه مى روند . به يقين در آنچه ياد شد ، آيات و نشانه هايى است; پس آيا پندها را نمى شنوند و حق را نمى پذيرند ؟ (26) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَأَنْفُسُهُمْ ۖ أَفَلَا يُبْصِرُونَ (27) |
| آيا نديده اند که ما با ابرهاى باران زا آب را به سوى زمين خشک که گياهى در آن نروييده است مى رانيم ، و به وسيله آن زراعتى از زمين برمى آوريم که دام هايشان و خودشان از آن مى خورند ؟ آيا چشم نمى گشايند و نمى بينند ؟ (27) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْفَتْحُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (28) |
| و مشرکان مى گويند : اگر شما مؤمنان راست مى گوييد ، اين فتح و پيروزى که شما را به آن نويد داده اند چه وقت تحقق مى يابد ؟ (28) |
| قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لَا يَنْفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمَانُهُمْ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (29) |
| اى پيامبر ، بگو : روز فتح فرا مى رسد ، ولى در آن روز ايمانِ کسانى که کفر ورزيده اند سودى برايشان ندارد و عذاب آنان را فرامى گيرد و هيچ مهلتى به آنان داده نمى شود . (29) |
| فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَانْتَظِرْ إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ (30) |
| پس روى از آنان برتاب و در انتظار آن باش که خداوند حق را بر باطل چيره سازد و تو را پيروز گرداند; آنان در انتظارند که با مردن و يا کشته شدن تو ، دعوتت پايان پذيرد . (30) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |