| سوره 32 | سوره مبارکه السجده | صفحه 417 |
|
| وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَىٰ دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (21) |
| و البته ما کافران را عذاب نزديک‌تر (و کمتر به بلاهاي دنيا يا در برزخ) بچشانيم غير آن عذاب بزرگتر و شديدتر (قيامت يا قيام حجّت عصر عليه السّلام) تا مگر (متنبّه و پشيمان از کفر و عصيان شوند و به سوي خدا) باز گردند. (21) |
| وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا ۚ إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنْتَقِمُونَ (22) |
| و کدامين کس در عالم از آن کس که به آيات خدا پند و تذکّرش دادند و باز اعراض کرد ستمکارتر است؟ البته ما از بدکاران انتقام خواهيم کشيد. (22) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُنْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَائِهِ ۖ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنِي إِسْرَائِيلَ (23) |
| و همانا ما به موسي کتاب (تورات) را عطا کرديم پس تو در ملاقات او (يعني ملاقات موسي با خدا در قيامت يا شب معراج با تو) هيچ شک مدار، و ما او را سبب هدايت بني اسرائيل قرار داديم. (23) |
| وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ (24) |
| و برخي از آن بني اسرائيل را امام و پيشواياني که خلق را به امر ما (نه به امر خلق) هدايت کنند قرار داديم براي آنکه (در راه حق) صبر کردند و در آيات ما مقام يقين يافتند. (24) |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (25) |
| البته خداي تو به روز قيامت در آنچه اين مردم (از آيات و احکام الهي) اختلاف کلمه مي‌انگيختند حکم خواهد کرد. (25) |
| أَوَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ ۖ أَفَلَا يَسْمَعُونَ (26) |
| آيا آن طوايف و قبايلي را که ما پيش از اين مردم کنوني هلاک کرديم و اينان اينک در ديارشان به جاي آنها رفت و آمد مي‌کنند هلاک آنها موجب هدايت و عبرت اينان نگرديد؟ البته در اين هلاک پيشينيان آياتي (از پند و عبرت خلق) است، آيا باز هم سخن نمي‌شنوند؟ (26) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَأَنْفُسُهُمْ ۖ أَفَلَا يُبْصِرُونَ (27) |
| آيا نديدند که ما آب باران را به سوي زمين خشک بي‌آب و گياه مي‌بريم آن گاه حاصلي که خود و چهارپايانشان از آن بخورند مي‌رويانيم؟ آيا باز هم چشم بصيرت نمي‌گشايند (تا لطف رحمت واسع خدا را به خلق بنگرند). (27) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْفَتْحُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (28) |
| و کافران مي‌گويند: اين فتح و گشايش (يعني روز قيامت يا فتح مکه به دست مسلمين که وعد و وعيد مي‌دهيد) کي خواهد بود اگر راست مي‌گوييد؟ (28) |
| قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لَا يَنْفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمَانُهُمْ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (29) |
| بگو که (امروز بايد ايمان آريد که) روز فتح، ايمان آنان که کافر بودند سود نبخشد و آنها را مهلت ندهند. (29) |
| فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَانْتَظِرْ إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ (30) |
| پس از آن کافران اعراض و دوري کن و منتظر (فتح و فيروزي خدا) باش، که آنها هم منتظر (قوّت خويش و ضعف و شکست تو) هستند. (30) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |