| سوره 32 | سوره مبارکه السجده | صفحه 417 |
|
| وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَىٰ دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (21) |
| و بى شک از عذاب نزديک تر [در دنيا] غير از عذاب بزرگ تر [در آخرت ]به آنان مى چشانيم، شايد [از عصيان] برگردند. (21) |
| وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا ۚ إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنْتَقِمُونَ (22) |
| کيست ستمکارتر از آن که به وسيله آيات پروردگارش به او تذکر داده شود، سپس از آنها روى گرداند؟ بى شک ما از مجرمان انتقام مى گيريم. (22) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُنْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَائِهِ ۖ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنِي إِسْرَائِيلَ (23) |
| و همانا ما به موسى کتاب داديم، پس تو در تلقّى موسى آن کتاب را شک نداشته باش و آن را هدايتى براى بنى اسرائيل قرار داديم. (23) |
| وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ (24) |
| و برخى از آنان (بنى اسرائيل) را چون صبر پيشه کردند و به آيات ما يقين داشتند، پيشوايانى قرار داديم که به امر ما [مردم را] هدايت مى کردند. (24) |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (25) |
| همانا پروردگار تو روز قيامت، خود ميان آنان درباره آنچه در آن اختلاف مى کردند قضاوت خواهد کرد. (25) |
| أَوَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ ۖ أَفَلَا يَسْمَعُونَ (26) |
| آيا [اينان غافل اند] و اين که ما بسيارى از نسل ها را پيش از آنان هلاک کرديم که اينها در مسکن هايشان گام مى زنند برايشان روشن نساخته است [که عاقبت طغيان هلاکت است]؟ همانا در اين [داستان ها] آياتى است [عبرت آور] آيا با اين وصف نمى شنوند؟ (26) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَأَنْفُسُهُمْ ۖ أَفَلَا يُبْصِرُونَ (27) |
| آيا [توجّه نکرده] و نديده اند که ما آب [باران] را به سوى زمين بى گياه سوق مى دهيم و به وسيله آن، کِشته اى را بيرون مى آوريم که دام هاشان و خودشان از آن مى خورند؟ پس آيا [با چشم بصيرت] نمى بينند؟ (27) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْفَتْحُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (28) |
| و مى گويند: اگر راست مى گوييد اين فتح (قضاوت ميان ما و شما) چه وقت است؟ (28) |
| قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لَا يَنْفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمَانُهُمْ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (29) |
| بگو: [در] روز فتح (قيامت) کسانى که کفر ورزيده اند، نه ايمانشان سودشان مى دهد و نه به آنان مهلت داده مى شود. (29) |
| فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَانْتَظِرْ إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ (30) |
| پس، از آنان اعراض کن و منتظر باش [تا به سزاى خود برسند] همانا آنان منتظراند [تا سقوط تو را ببينند]. (30) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |