| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 376 |
|
| مَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ (207) |
| آن برخورداريها به حالشان سود نکرد؟ (207) |
| وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ (208) |
| ما هيچ قريه‌اى را هلاک نکرديم جز آنکه برايشان بيم‌دهندگانى بودند. (208) |
| ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ (209) |
| تا پندشان دهند. زيرا ما ستمکار نيستيم. (209) |
| وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ (210) |
| و اين قرآن را شياطين نازل نکرده‌اند. (210) |
| وَمَا يَنْبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ (211) |
| آنان نه درخور اين کارند و نه توان آن دارند. (211) |
| إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ (212) |
| شياطين را از شنيدن وحى معزول داشته‌اند. (212) |
| فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ (213) |
| پس با خداى يکتا خداى ديگرى را مخوان تا مباد در شمار مستحقان عذاب درآيى. (213) |
| وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ (214) |
| خويشاوندان نزديکت را بترسان. (214) |
| وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (215) |
| در برابر هر يک از مؤمنان که از تو پيروى مى‌کند بال فروتنى فرودآر. (215) |
| فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ (216) |
| و اگر بر تو عصيان ورزيدند بگو: من از کارهاى شما بيزارم. (216) |
| وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (217) |
| و بر خداى پيروزمند مهربان توکل کن. (217) |
| الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ (218) |
| آن که تو را مى‌بيند آنگاه که برمى‌خيزى. (218) |
| وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ (219) |
| و نماز خواندنت را با ديگر نمازگزاران مى‌بيند. (219) |
| إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (220) |
| هرآينه اوست شنواى دانا. (220) |
| هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ (221) |
| آيا شما را آگاه کنم که شياطين بر چه کسى نازل مى‌شوند؟ (221) |
| تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ (222) |
| بر هر بسيار دروغگوى گنهکار نازل مى‌شوند. (222) |
| يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ (223) |
| گوش فرا مى‌دهند و بيشترينشان دروغگويانند. (223) |
| وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ (224) |
| و گمراهان از پى شاعران مى‌روند. (224) |
| أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ (225) |
| آيا نديده‌اى که شاعران در هر واديى سرگشته‌اند؟ (225) |
| وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ (226) |
| و چيزها مى‌گويند که خود عمل نمى‌کنند؟ (226) |
| إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ (227) |
| مگر آنان که ايمان آوردند و کارهاى شايسته کردند و خدا را فراوان ياد کردند و چون مورد ستم واقع شدند انتقام گرفتند. و ستمکاران به زودى خواهند دانست که به چه مکانى باز مى‌گردند. (227) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |