| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 376 |
|
| مَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ (207) |
| اين تمتع و بهرهگيري از دنيا براي آنها سودي نخواهد داشت! (207) |
| وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ (208) |
| ما هيچ شهر و دياري را هلاک نکرديم مگر اينکه انذارکنندگاني (از پيامبران الهي) داشتند. (208) |
| ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ (209) |
| تا متذکر شوند، و ما هرگز ستمکار نبوديم! (که بدون اتمام حجت مجازات کنيم) (209) |
| وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ (210) |
| شياطين و جنيان (هرگز) اين آيات را نازل نکردند! (210) |
| وَمَا يَنْبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ (211) |
| و براي آنها سزاوار نيست، و قدرت ندارند! (211) |
| إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ (212) |
| آنها از استراق سمع (و شنيدن اخبار آسمانها) برکنارند! (212) |
| فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ (213) |
| (اي پيامبر!) هيچ معبودي را با خداوند مخوان، که از معذبين خواهي بود! (213) |
| وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ (214) |
| و خويشاوندان نزديکت را انذار کن! (214) |
| وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (215) |
| و بال و پر خود را براي مومناني که از تو پيروي ميکنند بگستر! (215) |
| فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ (216) |
| اگر تو را نافرماني کنند بگو: (من از آنچه شما انجام ميدهيد بيزارم!) (216) |
| وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (217) |
| و بر خداوند عزيز و رحيم توکل کن! (217) |
| الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ (218) |
| همان کسي که تو را به هنگامي که (براي عبادت) برميخيزي ميبيند، (218) |
| وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ (219) |
| و (نيز) حرکت تو را در ميان سجدهکنندگان! (219) |
| إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (220) |
| اوست خداي شنوا و دانا. (220) |
| هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ (221) |
| آيا به شما خبر دهم که شياطين بر چه کسي نازل ميشوند؟! (221) |
| تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ (222) |
| آنها بر هر دروغگوي گنهکار نازل ميگردند، (222) |
| يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ (223) |
| آنچه را ميشنوند (به ديگران) القا ميکنند، و بيشترشان دروغگو هستند! (223) |
| وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ (224) |
| (پيامبر اسلام شاعر نيست،) شاعران کساني هستند که گمراهان از آنان پيروي ميکنند. (224) |
| أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ (225) |
| آيا نميبيني آنها در هر وادي سرگردانند؟ (225) |
| وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ (226) |
| و سخناني ميگويند که (به آنها) عمل نميکنند؟! (226) |
| إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ (227) |
| مگر کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام ميدهند و خدا را بسيار ياد مي کنند، و به هنگامي که مورد ستم واقع ميشوند به دفاع از خويشتن (و مومنان) برميخيزند (و از شعر در اين راه کمک ميگيرند)، آنها که ستم کردند به زودي ميدانند که بازگشتشان به کجاست! (227) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |