| سوره 56 | سوره مبارکه الواقعة | صفحه 535 |
|
| يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ (17) |
| پسرانى هميشه نوجوان [براى خدمت] بر گرد آنان مى گردند. (17) |
| بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ (18) |
| با تُنگ ها و ابريق ها و پيمانه اى از شراب جارى. (18) |
| لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ (19) |
| که از آن نه سر درد مى گيرند و نه عقلشان زايل مى شود. (19) |
| وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ (20) |
| و با ميوه ها از هرگونه که انتخاب کنند. (20) |
| وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ (21) |
| و گوشت پرندگان از آنچه دلشان بخواهد. (21) |
| وَحُورٌ عِينٌ (22) |
| و دلبرانى سيمين تن و فراخ چشم [دارند]. (22) |
| كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ (23) |
| مانند مرواريد نهفته [در صدف]. (23) |
| جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (24) |
| به سزاى آنچه انجام مى دادند. (24) |
| لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا (25) |
| در آن جا نه بيهوده اى مى شنوند و نه نسبت دادن گناهى; (25) |
| إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا (26) |
| [آنچه مى شنوند] فقط سخن سراسر سلامت است. (26) |
| وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ (27) |
| و اصحاب يمين، چه اصحاب يمينى! (27) |
| فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ (28) |
| [آنان قرار دارند] در ميان درختان سدر بى خار، (28) |
| وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ (29) |
| و درختان موز [با ميوه هاى] بر هم فشرده. (29) |
| وَظِلٍّ مَمْدُودٍ (30) |
| و سايه هاى دائم، (30) |
| وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ (31) |
| و آبشارهاى ريزان، (31) |
| وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (32) |
| و ميوه هاى فراوان، (32) |
| لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ (33) |
| که نه قطع شدنى است و نه از آن منع مى شود. (33) |
| وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ (34) |
| و هم بسترانى والا مقام. (34) |
| إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً (35) |
| همانا ما آنها را با آفرينشى ويژه آفريده ايم. (35) |
| فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا (36) |
| و آنان را بکر قرار داده ايم. (36) |
| عُرُبًا أَتْرَابًا (37) |
| شوهردوستان هم سال. (37) |
| لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ (38) |
| [اينها همه] براى اصحاب يمين است، (38) |
| ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ (39) |
| گروهى از پيشينيان اند، (39) |
| وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ (40) |
| و گروهى از پسينيان. (40) |
| وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ (41) |
| و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالى! (41) |
| فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ (42) |
| [آنان] در ميان باد سوزان [جهنّم] و آب داغ، (42) |
| وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ (43) |
| و سايه اى از دود سياه [قرار دارند]، (43) |
| لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ (44) |
| که نه خنک است و نه آرام بخش. (44) |
| إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ (45) |
| همانا آنان پيش از اين مست عيّاشى بودند. (45) |
| وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ (46) |
| و بر گناه بزرگ مداومت داشتند. (46) |
| وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (47) |
| و مى گفتند: آيا وقتى که ما مُرديم و [تبديل به ]خاک و استخوان هايى چند شديم، حتماً برانگيخته مى شويم؟! (47) |
| أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (48) |
| و آيا پدران پيشين ما نيز [برانگيخته مى شوند]؟ (48) |
| قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ (49) |
| بگو: قطعاً اولين و آخرين; (49) |
| لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (50) |
| در موعد روزى معيّن محشور خواهند شد. (50) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |