| سوره 65 | سوره مبارکه الطلاق | صفحه 558 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ ۖ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَلَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ ۚ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ ۚ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَٰلِكَ أَمْرًا (1) |
| اى پيامبر! هرگاه بخواهيد زنان را طلاق دهيد در [وقتى که] عدّه آنان [آغاز مى شود ]طلاقشان دهيد، و حساب عدّه را نگاه داريد، و از خدا، پروردگارتان پروا کنيد; آنان را از خانه هايشان بيرون نکنيد، و نبايد خود بيرون بروند مگر اين که کار بسيار قبيح آشکارى انجام دهند [که در اين صورت اخراجشان مُجاز است]; و اينها حدود خداوند است و هر کس از حدود خدا تجاوز کند قطعاً به خودش ظلم کرده است; تو نمى دانى، شايد خدا بعد از اين، امرى پديد بياورد [که موجب آشتى گردد]. (1) |
| فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَأَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ وَأَقِيمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ ۚ ذَٰلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا (2) |
| پس وقتى که به پايان عدّه خود رسيدند، يا با رفتارى پسنديده نگاهشان داريد، و يا با رفتارى پسنديده از آنان جدا شويد، و دو شاهد عادل از خودتان را [بر رجوع يا جدايى ]گواه بگيريد، و شهادت را براى خداوند اقامه کنيد. اين دستورات وسيله پند است براى کسى که به خدا و روز واپسين ايمان دارد، و هر کس از خدا پروا کند براى او راهى جهت بيرون رفتن [از تنگناها] قرار مى دهد، (2) |
| وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ ۚ وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ ۚ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا (3) |
| و از جايى که گمان نمى برد به او عطا مى دهد; و هر کس به خدا توکّل کند او برايش کافى است; به يقين خدا به مراد خود مى رسد; همانا خداوند براى هر چيزى اندازه اى قرار داده است. (3) |
| وَاللَّائِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِنْ نِسَائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَاثَةُ أَشْهُرٍ وَاللَّائِي لَمْ يَحِضْنَ ۚ وَأُولَاتُ الْأَحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَنْ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ ۚ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا (4) |
| و از زنان [مطلّقه] شما آنان که از حيض مأيوس شده اند [چه پير و چه جوان] اگر [در علت آن] شک داريد عدّه آنها سه ماه است، و همچنين آنان که حيض نديده اند; و زنان باردار پايان عدّه ايشان وضع حملشان است; و هر کس از خدا پروا کند براى او در کارش آسانى اى پديد مى آورد. (4) |
| ذَٰلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنْزَلَهُ إِلَيْكُمْ ۚ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُعْظِمْ لَهُ أَجْرًا (5) |
| اين امر خداوند است که آن را به سوى شما نازل کرده است; و هر کس از خدا پروا کند بدى هايش را از او مى زدايد و اجرش را بزرگ مى گرداند. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |