| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 450 |
|
| فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ (103) |
| پس چون آن دو تسليم [امر ما] شدند و ابراهيم او را بر يک جانب صورت افکند [که ذبحش کند عملشان را قبول کرديم]; (103) |
| وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ (104) |
| و او را ندا داديم که اى ابراهيم! (104) |
| قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (105) |
| حقّاً رؤياى خود را تحقّق بخشيدى [و امر ما را اطاعت کردى] همانا ما نيکوکاران را اين گونه سزا مى دهيم [که نيّت عمل خير را از آنان به جاى عمل قبول مى کنيم]. (105) |
| إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ (106) |
| راستى که اين همان آزمايش نمايان بود. (106) |
| وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (107) |
| و او را در مقابل قربانى بزرگى، از ذبح شدن معاف کرديم. (107) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (108) |
| و در ميان آيندگان براى او [مدح و ثنا] به جا گذاشتيم. (108) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (109) |
| سلام بر ابراهيم. (109) |
| كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (110) |
| محسنان را اين گونه سزا مى دهيم [که براى آنان مدح و ثنا به جا مى گذاريم]. (110) |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (111) |
| حقّاً او از بندگان مؤمن ما بود. (111) |
| وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ (112) |
| و او را به اسحاق که پيامبرى از صالحان بود بشارت داديم. (112) |
| وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ (113) |
| و بر او و بر اسحاق برکت افاضه کرديم و از نسل آن دو برخى نيکوکاراند و بعضى ستمکار نمايان، به خويشتن. (113) |
| وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (114) |
| و همانا به موسى و هارون نعمت ارزانى داشتيم. (114) |
| وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (115) |
| و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات داديم. (115) |
| وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ (116) |
| و آنان را [در مقابل فرعونيان] يارى کرديم، در نتيجه آنان غالب شدند. (116) |
| وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ (117) |
| و به آن دو، کتاب روشن و رسا داديم. (117) |
| وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (118) |
| و به راه راست هدايتشان کرديم. (118) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ (119) |
| و براى آن دو، در ميان آيندگان [مدح و ثنا] به جا گذاشتيم. (119) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (120) |
| سلام بر موسى و هارون. (120) |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (121) |
| همانا ما نيکوکاران را اين گونه سزا مى دهيم. (121) |
| إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (122) |
| حقّاً آن دو، از بندگان مؤمن ما بودند. (122) |
| وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (123) |
| و همانا الياس از رسولان بود. (123) |
| إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ (124) |
| آن گاه که به قومش گفت: آيا تقواپيشه نمى کنيد؟ (124) |
| أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ (125) |
| آيا بت <بعل> را به پرستش مى خوانيد و بهترينِ آفرينندگان را رها مى کنيد؟ (125) |
| اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (126) |
| خدا را که پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شما است. (126) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |