| سوره 36 | سوره مبارکه يس | صفحه 442 |
|
| ۞ وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنْزِلِينَ (28) |
| و بعد از او هيچ سپاهى از آسمان بر قوم وى [براى هلاکتشان] نازل نکرديم و چنين نبوده ايم که [سپاهى] نازل کنيم. (28) |
| إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (29) |
| عقوبتشان جز يک صيحه نبود که ناگاه بى حرکت شدند. (29) |
| يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (30) |
| اى افسوس بر اين بندگان! که هيچ رسولى براى آنان نمى آمد مگر اين که او را مسخره مى کردند. (30) |
| أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ (31) |
| آيا نديده اند چقدر نسل ها را پيش از آنان نابود کرديم که آنها نزد اينان بازنمى گردند؟ (31) |
| وَإِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ (32) |
| و هيچ يک از آنها نيستند، مگر اين که جمع آورى گشته و نزد ما احضار مى شوند. (32) |
| وَآيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ (33) |
| و زمين مرده براى آنان نشانه اى است [براى امکان معاد] که آن را زنده کرديم و دانه از آن بيرون آورديم که از آن مى خورند. (33) |
| وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ الْعُيُونِ (34) |
| و در آن باغ هايى از درختان خرما و انگور قرار داديم و در آن چشمه ها گشاديم. (34) |
| لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (35) |
| تا از ميوه آن و آنچه به دست خود درست کرده اند [مانند شيره و غير آن] بخورند، پس آيا سپاس گزارى نمى کنند؟ (35) |
| سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ (36) |
| منزّه است آن که همه اصناف را از آنچه زمين مى روياند و از خودشان و از آنچه نمى دانند خلق کرده است. (36) |
| وَآيَةٌ لَهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ (37) |
| و شب براى آنان نشانه اى است [از قدرت ما ]که پوشش روز را از آن مى کَنيم، پس آن گاه آنان به تاريکى در مى آيند. (37) |
| وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (38) |
| و خورشيد به سوى قرارگاهى که براى آن است حرکت مى کند، اين تقدير آن عزّتمند دانا است. (38) |
| وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ (39) |
| و براى ماه منزل هايى مقرّر کرديم تا اين که به شکل بن خوشه خرماى مانده از سابق [منحنى و باريک ]مى شود. (39) |
| لَا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَهَا أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۚ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (40) |
| نه براى خورشيد ممکن است که به ماه برسد و نه شب از روز پيشى مى گيرد و هر يک در مدارى شنا مى کنند. (40) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |