| سوره 25 | سوره مبارکه الفرقان | صفحه 361 |
|
| إِذَا رَأَتْهُمْ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَيُّظًا وَزَفِيرًا (12) |
| که وقتى آنان را از مکانى دور ببيند، نعره خشم و خروشى [همچون نعره شير هنگام حمله] از آن مى شنوند. (12) |
| وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُورًا (13) |
| و چون آنان در حالى که دست هايشان به گردن بسته است به جايى تنگ از آن افکنده شوند در آن جا طلب هلاکت مى کنند. (13) |
| لَا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا كَثِيرًا (14) |
| [به آنان گفته مى شود:] امروز يک بار درخواست هلاکت نکنيد، بلکه بسيار درخواست هلاکت کنيد. (14) |
| قُلْ أَذَٰلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۚ كَانَتْ لَهُمْ جَزَاءً وَمَصِيرًا (15) |
| بگو: آيا اين [آتش شعله ور] بهتر است يا بهشت جاودانه اى که به تقواپيشگان وعده داده شده که سزا و سرانجام آنان است؟ (15) |
| لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاءُونَ خَالِدِينَ ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ وَعْدًا مَسْئُولًا (16) |
| در آن جا هر چه بخواهند در حالى که جاودانه اند برايشان [فراهم] است; [اين] برعهده پروردگارت وعده اى است بازخواست کردنى. (16) |
| وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنْتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ (17) |
| و روزى که [خدا] آنان را با آنچه به جاى خدا مى پرستند محشور مى کند، پس [به معبودان ]مى گويد: آيا شما اين بندگان مرا گمراه کرديد يا خودشان راه را گم کردند؟ (17) |
| قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ وَلَٰكِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا الذِّكْرَ وَكَانُوا قَوْمًا بُورًا (18) |
| مى گويند: عجبا! براى ما سزاوار نبود که در برابر تو پيروانى [براى پرستش خود ]برگيريم; ولى تو اينان و پدرانشان را کامياب کردى تا اين که ياد تو را فراموش کردند و قومى هلاکت زده شدند. (18) |
| فَقَدْ كَذَّبُوكُمْ بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا ۚ وَمَنْ يَظْلِمْ مِنْكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا (19) |
| همانا [معبودان] گفته شما را تکذيب کردند، اينک نه مى توانيد [عذاب را از خود ]بگردانيد و نه کمکى بگيريد و هر کس از شما که ستم کند عذابى بزرگ به او مى چشانيم. (19) |
| وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ ۗ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ ۗ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا (20) |
| و پيش از تو هيچ يک از رسولان را نفرستاديم مگر اين که آنان هم يقيناً غذا مى خوردند و در بازارها راه مى رفتند و بعضى از شما را وسيله آزمايش بعضى ديگر قرار داديم; [اينک] آيا شکيبايى پيشه مى کنيد؟ و پروردگار تو بصير است. (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |