| سوره 25 | سوره مبارکه الفرقان | صفحه 361 |
|
| إِذَا رَأَتْهُمْ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَيُّظًا وَزَفِيرًا (12) |
| که چون از راه دور ببيندشان جوشش و خروشش را بشنوند؛ (12) |
| وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُورًا (13) |
| و چون دستها بر گردن بسته، در تنگنايى از آن افتند، به دعا مرگ خويش مى‌خواهند. (13) |
| لَا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا كَثِيرًا (14) |
| امروز نه يک بار مرگ خويش خواهيد، مرگ خويش فراوان خواهيد. (14) |
| قُلْ أَذَٰلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۚ كَانَتْ لَهُمْ جَزَاءً وَمَصِيرًا (15) |
| بگو: آيا اين بهتر است يا آن بهشت جاويدان که به پرهيزگاران وعده شده است، که پاداش و سرانجام آنان خواهد بود. (15) |
| لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاءُونَ خَالِدِينَ ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ وَعْدًا مَسْئُولًا (16) |
| تا ابد هر چه بخواهند در آنجا هست. وعده‌اى است که انجام دادن آن از پروردگارت خواسته آمده است. (16) |
| وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنْتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ (17) |
| روزى که آنان را با چيزهايى که سواى خداى يکتا مى‌پرستيدند به محشر گرد آورد و سپس پرسد: آيا شما اين بندگان مرا گمراه مى‌کرديد، يا آنها خود راه را گم کرده بودند؟ (17) |
| قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ وَلَٰكِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا الذِّكْرَ وَكَانُوا قَوْمًا بُورًا (18) |
| گويند: منزهى تو. ما را سزاوار نبوده است که جز تو کسى را به يارى گيريم. تو خود آنها و پدرانشان را برخوردار ساختى، چنان که ياد تو را فراموش کردند و مردمى شدند به هلاکت افتاده. (18) |
| فَقَدْ كَذَّبُوكُمْ بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا ۚ وَمَنْ يَظْلِمْ مِنْكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا (19) |
| اينان آنچه را مى‌گفتيد دروغ مى‌خواندند و اکنون نتوانيد عذابى را از خود دور سازيد يا خويشتن را يارى دهيد. و هر کس از شما که ستم کند عذابى بزرگش مى‌چشانيم. (19) |
| وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ ۗ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ ۗ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا (20) |
| پيش از تو پيامبرانى نفرستاده‌ايم جز آنکه طعام مى‌خوردند و در بازارها راه مى‌رفتند. و شما را وسيله آزمايش يکديگر قرار داديم. آيا صبر توانيد کرد؟ و پروردگار تو بيناست. (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |