| سوره 25 | سوره مبارکه الفرقان | صفحه 361 |
|
| إِذَا رَأَتْهُمْ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَيُّظًا وَزَفِيرًا (12) |
| چون آتش دوزخ آنان را از مکاني دور ببيند خروش و فرياد وحشتناک دوزخ را از دور به گوش خود مي‌شنوند. (12) |
| وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُورًا (13) |
| و چون آن کافران را در زنجير بسته به مکان تنگي از جهنم درافکنند در آن حال همه فرياد و اويلا از دل برکشند. (13) |
| لَا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا كَثِيرًا (14) |
| (و به آنها عتاب شود که) امروز فرياد حسرت و ندامت شما يکي دو تا نيست بلکه بسيار از اين آه و واويلاها از دل برکشيد. (14) |
| قُلْ أَذَٰلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۚ كَانَتْ لَهُمْ جَزَاءً وَمَصِيرًا (15) |
| بگو: آيا اين بهتر است يا بهشت ابدي که به متّقيان وعده دادند که آن بهشت پاداش و منزل ايشان است. (15) |
| لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاءُونَ خَالِدِينَ ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ وَعْدًا مَسْئُولًا (16) |
| که در آن بهشت هر چه خواهند و آرزو کنند بر آنها حاضر است و آن مقام هميشگي آنهاست، وعده‌اي است بر خدا که مؤمنان از او درخواست کرده‌اند و او اجابت فرموده است. (16) |
| وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنْتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ (17) |
| و روزي که اين مشرکان را با معبوداني که به جاي خدا مي‌پرستيدند به عرصه قيامت محشور گرداند، آن گاه بدان معبودان گويد: آيا شما بندگان مرا از راه برديد يا خود به راه ضلالت شتافتند؟ (17) |
| قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ وَلَٰكِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا الذِّكْرَ وَكَانُوا قَوْمًا بُورًا (18) |
| آنها گويند: پاک و منزه پروردگارا، ما خود را هرگز سزاوار آن نمي‌دانستيم که جز تو کسي را دوست خود اختيار کنيم، و ليکن تو اين کافران و پدرانشان را متمتّع (به دنيا و نعمتهاي آن) گردانيدي تا آنکه ذکر تو (و قرآن عظيم تو که سرمايه سعادت بود) را فراموش کردند و مردمي شقي و تبه روزگار بودند. (18) |
| فَقَدْ كَذَّبُوكُمْ بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا ۚ وَمَنْ يَظْلِمْ مِنْكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا (19) |
| پس آن معبودان، شما مشرکان را در آنچه گوييد تکذيب کردند (و در اثر آن به عذاب ما گرفتار شديد) پس نه شما توانيد آن عذاب را برطرف گردانيد و نه ياري خود توانيد کرد، و هر کسي از شما بندگان (با شرک آوردن) ظلم و ستم نمايد ما او را به عذابي بزرگ گرفتار مي‌گردانيم. (19) |
| وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ ۗ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ ۗ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا (20) |
| و ما هيچ رسولي پيش از تو به خلق نفرستاديم مگر آنکه آنها هم (مانند تو) غذا مي‌خوردند و در ميان بازارها راه مي‌رفتند (پس امّت به اين عذر تکذيب رسالت تو نتوانند کرد)، و ما بعضي از شما بندگان را سبب آزمايش بعضي ديگر مي‌گردانيم تا آيا صبر (در طاعت خدا) خواهيد کرد؟ و پروردگار تو (به احوال و اعمال همه خلق) بيناست. (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |