| سوره 23 | سوره مبارکه المؤمنون | صفحه 344 |
|
| فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنْتَ وَمَنْ مَعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (28) |
| پس وقتى تو و آنان که با تواَند بر کشتى سوار شديد، بگو: ستايش خداى را که ما را از اين قوم ستمکار نجات داد. (28) |
| وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبَارَكًا وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ (29) |
| و بگو: پروردگارا! مرا در مکانى مبارک فرود آور و تو بهترينِ فرود آورندگانى. (29) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ وَإِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ (30) |
| بى شک در اين (داستان نوح و قومش) نشانه هايى است [براى عبرت] و تحقيقاً ما [بندگان را ]آزمايش مى کنيم. (30) |
| ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (31) |
| سپس بعد از آنان نسلى ديگر را به وجود آورديم. (31) |
| فَأَرْسَلْنَا فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ أَفَلَا تَتَّقُونَ (32) |
| پس رسولى را از خودشان در ميان آنان فرستاديم که خدا را بپرستيد، هيچ معبودى جز او براى شما نيست، با اين وصف آيا تقوا پيشه نمى کنيد؟ (32) |
| وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِلِقَاءِ الْآخِرَةِ وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا مَا هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَيَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ (33) |
| و اشراف قوم او، که کفر ورزيده و لقاى آخرت را تکذيب کرده بودند و در زندگى دنيا کاميابشان کرده بوديم، گفتند: اين نيست جز بشرى مانند شما که مى خورد از آنچه شما مى خوريد و مى آشامد از آنچه شما مى آشاميد. (33) |
| وَلَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَرًا مِثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذًا لَخَاسِرُونَ (34) |
| و همانا اگر از بشرى مانند خودتان اطاعت کنيد، در آن صورت شما حتماً زيانکاريد. (34) |
| أَيَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذَا مِتُّمْ وَكُنْتُمْ تُرَابًا وَعِظَامًا أَنَّكُمْ مُخْرَجُونَ (35) |
| آيا به شما وعده مى دهد که وقتى مرديد و [تبديل به ]خاک و استخوان هايى چند شديد [زنده از گور ]بيرون آورده مى شويد؟ (35) |
| ۞ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ (36) |
| آنچه به شما وعده داده مى شود دور است، دور! (نشدنى است). (36) |
| إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ (37) |
| زندگى جز زندگى دنياى ما نيست، [گروهى ]مى ميريم و [گروهى] به دنيا مى آييم و ما برانگيخته نخواهيم شد. (37) |
| إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا وَمَا نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِينَ (38) |
| او نيست مگر مردى که بر خدا دروغى بسته است و ما تصديق کننده او نيستيم. (38) |
| قَالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ (39) |
| [پيامبرشان] گفت: پروردگارا! مرا در برابر تکذيب آنان يارى کن. (39) |
| قَالَ عَمَّا قَلِيلٍ لَيُصْبِحُنَّ نَادِمِينَ (40) |
| [خدا] گفت: پس از اندکى حتماً [از تکذيب پيامبرشان] پشيمان خواهند شد. (40) |
| فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاءً ۚ فَبُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (41) |
| پس خروش (عذاب) آنان را به حقّ فرا گرفت و[همچون] خاشاکشان کرديم; پس قوم ستمگر [از رحمت] دور باد. (41) |
| ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُونًا آخَرِينَ (42) |
| سپس نسل هايى ديگر را بعد از آنان پديد آورديم. (42) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |