| سوره 56 | سوره مبارکه الواقعة | صفحه 535 |
|
| يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ (17) |
| بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى‌گردند، (17) |
| بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ (18) |
| با جامها و آبريزها و پياله[ها]يى از باده ناب روان. (18) |
| لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ (19) |
| [که] نه از آن دردسر گيرند و نه بى‌خرد گردند. (19) |
| وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ (20) |
| و ميوه از هر چه اختيار کنند. (20) |
| وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ (21) |
| و از گوشت پرنده هر چه بخواهند. (21) |
| وَحُورٌ عِينٌ (22) |
| و حوران چشم‌درشت، (22) |
| كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ (23) |
| مثل لؤلؤ نهان ميان صدف، (23) |
| جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (24) |
| [اينها] پاداشى است براى آنچه مى‌کردند. (24) |
| لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا (25) |
| در آنجا نه بيهوده‌اى مى‌شنوند و نه [سخنى] گناه‌آلود. (25) |
| إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا (26) |
| سخنى جز سلام و درود نيست. (26) |
| وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ (27) |
| و ياران راست؛ ياران راست کدامند؟ (27) |
| فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ (28) |
| در [زير] درختان کُنار بى‌خار، (28) |
| وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ (29) |
| و درختهاى موز که ميوه‌اش خوشه خوشه روى هم چيده است. (29) |
| وَظِلٍّ مَمْدُودٍ (30) |
| و سايه‌اى پايدار. (30) |
| وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ (31) |
| و آبى ريزان. (31) |
| وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (32) |
| و ميوه‌اى فراوان، (32) |
| لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ (33) |
| نه بريده و نه ممنوع. (33) |
| وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ (34) |
| و همخوابگانى بالا بلند. (34) |
| إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً (35) |
| ما آنان را پديد آورده‌ايم پديد آوردنى، (35) |
| فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا (36) |
| و ايشان را دوشيزه گردانيده‌ايم، (36) |
| عُرُبًا أَتْرَابًا (37) |
| شوى دوست همسال، (37) |
| لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ (38) |
| براى ياران راست. (38) |
| ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ (39) |
| که گروهى از پيشينيانند، (39) |
| وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ (40) |
| و گروهى از متأخران. (40) |
| وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ (41) |
| و ياران چپ؛ کدامند ياران چپ؟ (41) |
| فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ (42) |
| در [ميان] باد گرم و آب داغ. (42) |
| وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ (43) |
| و سايه‌اى از دود تار. (43) |
| لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ (44) |
| نه خنک و نه خوش. (44) |
| إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ (45) |
| اينان بودند که پيش از اين ناز پروردگان بودند. (45) |
| وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ (46) |
| و بر گناه بزرگ پافشارى مى‌کردند. (46) |
| وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (47) |
| و مى‌گفتند: «آيا چون مرديم و خاک واستخوان شديم، واقعاً [باز] زنده مى‌گرديم؟ (47) |
| أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (48) |
| يا پدران گذشته ما [نيز]؟» (48) |
| قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ (49) |
| بگو: «در حقيقت، اولين و آخرين، (49) |
| لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (50) |
| قطعاً همه در موعد روزى معلوم گرد آورده شوند.» (50) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |