| سوره 53 | سوره مبارکه النجم | صفحه 527 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلَائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثَىٰ (27) |
| در حقيقت، کسانى که آخرت را باور ندارند، فرشتگان را در نامگذارى به صورت مؤنّث نام مى‌نهند. (27) |
| وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ ۖ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا (28) |
| و ايشان را به اين [کار] معرفتى نيست. جز گمان [خود] را پيروى نمى‌کنند، و در واقع، گمان در [وصول به] حقيقت هيچ سودى نمى‌رساند. (28) |
| فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّىٰ عَنْ ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (29) |
| پس، از هر کس که از ياد ما روى برتافته و جز زندگى دنيا را خواستار نبوده است، روى برتاب. (29) |
| ذَٰلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ ۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَىٰ (30) |
| اين منتهاى دانش آنان است. پروردگار تو، خود به [حال] کسى که از راه او منحرف شده داناتر، و او به کسى که راه يافته [نيز] آگاه‌تر است. (30) |
| وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَيَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى (31) |
| و هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است از آن خداست، تا کسانى را که بد کرده‌اند، به [سزاى] آنچه انجام داده‌اند کيفر دهد، و آنان را که نيکى کرده‌اند، به نيکى پاداش دهد. (31) |
| الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ ۚ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ ۖ فَلَا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَىٰ (32) |
| آنان که از گناهان بزرگ و زشتکاريها -جز لغزشهاى کوچک- خوددارى مى‌ورزند، پروردگارت [نسبت به آنها] فراخ‌آمرزش است. وى از آن دم که شما را از زمين پديد آورد و از همان‌گاه که در شکمهاى مادرانتان [در زهدان] نهفته بوديد به [حال ]شما داناتر است، پس خودتان را پاک مشماريد. او به [حال] کسى که پرهيزگارى نموده داناتر است. (32) |
| أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّىٰ (33) |
| پس آيا آن کسى را که [از جهاد] روى برتافت ديدى؟ (33) |
| وَأَعْطَىٰ قَلِيلًا وَأَكْدَىٰ (34) |
| و اندکى بخشيد و [از باقى] امتناع ورزيد. (34) |
| أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَىٰ (35) |
| آيا علم غيب پيش اوست و او مى‌بيند؟ (35) |
| أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ (36) |
| يا بدانچه در صحيفه‌هاى موسى [آمده] خبر نيافته است؟ (36) |
| وَإِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّىٰ (37) |
| و [نيز در نوشته‌هاى] همان ابراهيمى که وفا کرد: (37) |
| أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ (38) |
| که هيچ بردارنده‌اى بار گناه ديگرى را بر نمى‌دارد. (38) |
| وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَىٰ (39) |
| و اينکه براى انسان جز حاصل تلاش او نيست. (39) |
| وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَىٰ (40) |
| و [نتيجه] کوشش او به زودى ديده خواهد شد. (40) |
| ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَىٰ (41) |
| سپس هر چه تمامتر وى را پاداش دهند. (41) |
| وَأَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الْمُنْتَهَىٰ (42) |
| و اينکه پايان [کار] به سوى پروردگار توست. (42) |
| وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَىٰ (43) |
| و هم اوست که مى‌خنداند و مى‌گرياند. (43) |
| وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا (44) |
| و هم اوست که مى‌ميراند و زنده مى‌گرداند. (44) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |