| سوره 53 | سوره مبارکه النجم | صفحه 527 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلَائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثَىٰ (27) |
| آنان که به آخرت ايمان ندارند فرشتگان را به نامهاى زنان مى‌نامند. (27) |
| وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ ۖ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا (28) |
| اينان را بدانچه مى‌گويند هيچ دانشى نيست. تنها از پندار خود پيروى مى‌کنند و پندار براى شناخت حقيقت کافى نيست. (28) |
| فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّىٰ عَنْ ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (29) |
| پس تو نيز از کسى که از سخن ما رويگردان مى‌شود و جز زندگى دنيوى را نمى‌جويد اعراض کن. (29) |
| ذَٰلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ ۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَىٰ (30) |
| منتهاى دانششان همين است. پروردگار تو به آن که از طريق او گمراه مى‌شود يا به راه هدايت مى‌افتد داناتر است. (30) |
| وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَيَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى (31) |
| از آنِ خداست هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است تا بدکاران را در برابر اعمالشان کيفر دهد و نيکوکاران را به کردار نيکشان پاداش. (31) |
| الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ ۚ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ ۖ فَلَا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَىٰ (32) |
| کسانى که از گناهان بزرگ و زشتيها اجتناب مى‌کنند -جز آنکه گناهى کوچک از آنها سرزند- بدانند که آمرزش پروردگار تو وسيع است و او به شما، آنگاه که از زمين بيافريدتان و آنگاه که در شکم مادرتان پنهان بوديد، آگاه‌تر است. خويشتن را بى‌گناه مدانيد. اوست که پرهيزگار را بهتر مى‌شناسد. (32) |
| أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّىٰ (33) |
| آيا آن را که از تو رويگردان شد ديدى؟ (33) |
| وَأَعْطَىٰ قَلِيلًا وَأَكْدَىٰ (34) |
| اندک مى‌بخشيد و در انفاق بخل مى‌ورزيد. (34) |
| أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَىٰ (35) |
| آيا علم غيب دارد و مى‌بيند؟ (35) |
| أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ (36) |
| يا از آنچه در صحيفه‌هاى موسى آمده بى‌خبر مانده است؟ (36) |
| وَإِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّىٰ (37) |
| يا از ابراهيم، که حق رسالت را ادا کرد؟ (37) |
| أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ (38) |
| که هيچ کس بار گناه ديگرى را برندارد؟ (38) |
| وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَىٰ (39) |
| و اينکه: براى مردم پاداشى جز آنچه خود کرده‌اند نيست؟ (39) |
| وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَىٰ (40) |
| و زودا که کوشش او در نظر آيد. (40) |
| ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَىٰ (41) |
| سپس به او پاداشى تمام دهند. (41) |
| وَأَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الْمُنْتَهَىٰ (42) |
| و پايان راه همه، پروردگار توست. (42) |
| وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَىٰ (43) |
| و اوست که مى‌خنداند و مى‌گرياند. (43) |
| وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا (44) |
| و اوست که مى‌ميراند و زنده مى‌کند. (44) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |