| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 374 |
|
| كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ (160) |
| قوم لوط فرستادگان را تکذيب کردند. (160) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ (161) |
| آنگاه برادرشان لوط به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟ (161) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (162) |
| من براى شما فرستاده‌اى در خور اعتمادم. (162) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (163) |
| از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد. (163) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (164) |
| و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‌کنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست. (164) |
| أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ (165) |
| آيا از ميان مردم جهان، با مردها در مى‌آميزيد؟ (165) |
| وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ (166) |
| و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان براى شما آفريده وامى‌گذاريد؟ [نه،] بلکه شما مردمى تجاوزکاريد. (166) |
| قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ (167) |
| گفتند: «اى لوط، اگر دست برندارى، قطعاً از اخراج‌شدگان خواهى بود.» (167) |
| قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَالِينَ (168) |
| گفت: «به راستى من دشمن کردار شمايم. (168) |
| رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ (169) |
| پروردگارا، مرا و کسان مرا از آنچه انجام مى‌دهند رهايى بخش.» (169) |
| فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (170) |
| پس او و کسانش را همگى، رهانيديم- (170) |
| إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (171) |
| جز پيرزنى که از باقى‌ماندگان [در خاکستر آتش] بود. (171) |
| ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (172) |
| سپس ديگران را سخت هلاک کرديم. (172) |
| وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ (173) |
| و بر [سر] آنان بارانى [از آتش گوگرد] فرو ريختيم. و چه بد بود باران بيم‌داده‌شدگان. (173) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (174) |
| قطعاً در اين [عقوبت] عبرتى است، و[لى] بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند. (174) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (175) |
| و در حقيقت، پروردگار تو همان شکست‌ناپذير مهربان است. (175) |
| كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ (176) |
| اصحاب ايکه فرستادگان را تکذيب کردند. (176) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ (177) |
| آنگاه که شعيب به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟ (177) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (178) |
| من براى شما فرستاده‌اى در خور اعتمادم. (178) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (179) |
| از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد. (179) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (180) |
| و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‌کنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست. (180) |
| ۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ (181) |
| پيمانه را تمام دهيد و از کم‌فروشان مباشيد. (181) |
| وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ (182) |
| و با ترازوى درست بسنجيد. (182) |
| وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (183) |
| و از ارزش اموال مردم مکاهيد و در زمين سر به فساد بر مداريد. (183) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |