| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 374 |
|
| كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ (160) |
| قوم لوط نيز پيغمبران خدا را تکذيب کردند. (160) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ (161) |
| هنگامي که مهربان برادر آنها لوط به آنان گفت: آيا خدا ترس و پرهيزکار نمي‌شويد؟ (161) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (162) |
| من براي شما پيغمبري بسيار امين (و خير خواه) هستم. (162) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (163) |
| از خدا بترسيد و راه طاعت من پيش گيريد. (163) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (164) |
| و من از شما اجري براي رسالت خود نمي‌خواهم و چشم پاداش جز به خداي عالم ندارم. (164) |
| أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ (165) |
| آيا از ميان خلايق عمل زشت منکر را با مردان انجام مي‌دهيد؟ (165) |
| وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ (166) |
| و زنان را که خدا همسر شما آفريده رها مي‌کنيد؟ آري شما بسيار مردم متعدي نابکاري هستيد. (166) |
| قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ (167) |
| قوم در جواب گفتند: اي لوط، اگر از اين پس دست از اين نهي و منع بر نداري از شهر رانده خواهي شد. (167) |
| قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَالِينَ (168) |
| لوط باز گفت: من خود دشمن اين کار زشت شما هستم. (168) |
| رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ (169) |
| بار الها، من و اهل بيتم را از (عقاب) اين عمل زشت قوم نجات بخش. (169) |
| فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (170) |
| ما هم او را با همه اهل بيتش نجات داديم. (170) |
| إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (171) |
| جز پيرزني که (زن لوط بود و) در اهل عذاب باقي ماند. (171) |
| ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (172) |
| آن گاه (جز اهل بيت لوط) ديگران را به خاک هلاک نشانيديم. (172) |
| وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ (173) |
| و آنها را به سنگباران عذاب که باران بسيار سختي بر سر بيم داده شدگان (بد کار) است هلاک ساختيم. (173) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (174) |
| همانا در اين هلاک قوم لوط نيز آيت عبرتي (براي ديگران) بود، و اکثر آنها ايمان نياوردند. (174) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (175) |
| و همانا خداي تو بسيار مقتدر و مهربان است. (175) |
| كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ (176) |
| اصحاب ايکه (يعني امت شعيب ع) هم پيغمبران خدا را تکذيب کردند. (176) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ (177) |
| هنگامي که (رسولشان) شعيب به آنها گفت: آيا خداترس و پرهيزکار نمي‌شويد؟ (177) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (178) |
| من براي شما رسولي بسيار امين (و خير خواه) هستم. (178) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (179) |
| از خدا بترسيد و راه طاعت من پيش گيريد. (179) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (180) |
| و من از شما هرگز اجر رسالت نمي‌خواهم و جز به خداي عالم به کسي چشم پاداش ندارم. (180) |
| ۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ (181) |
| پيمانه را تمام بدهيد و از کم فروشان مباشيد. (181) |
| وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ (182) |
| و (اجناس را) با ترازوي درست بسنجيد. (182) |
| وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (183) |
| و آنچه به مردم مي‌فروشيد (تمام بدهيد و) از وزن و پيمان کم نگذاريد، و در زمين به ظلم و فساد کاري برنخيزيد. (183) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |