| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 374 |
|
| كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ (160) |
| قوم لوط رسولان را تکذيب کردند. (160) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ (161) |
| آن گاه که برادرشان لوط به آنان گفت: آيا تقوا پيشه نمى کنيد؟ (161) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (162) |
| همانا من براى شما فرستاده اى امين هستم. (162) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (163) |
| پس از خدا پروا داشته باشيد و از من اطاعت کنيد. (163) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (164) |
| و من براى اين [رسالت] هيچ مزدى از شما طلب نمى کنم، مزد من جز برعهده خداوندگار جهانيان نيست. (164) |
| أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ (165) |
| آيا از ميان مردم جهان با مردان آميزش مى کنيد. (165) |
| وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ (166) |
| و آنچه را خدا از همسرانتان براى شما آفريده است رها مى سازيد؟ [براى اين کار توجيهى نداريد ]بلکه شما قومى تجاوزکاريد. (166) |
| قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ (167) |
| گفتند: اى لوط: اگر [از اين روش] دست برندارى حتماً تبعيد خواهى شد. (167) |
| قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَالِينَ (168) |
| [لوط] گفت: همانا من از عمل شما به شدّت متنفّرم. (168) |
| رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ (169) |
| پروردگارا! مرا و خانواده ام را از آنچه اينان مى کنند نجات بده. (169) |
| فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (170) |
| پس او و خانواده اش را همگى نجات داديم. (170) |
| إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (171) |
| مگر پيرزنى (زن لوط) را [که] در باقى ماندگان [بود]. (171) |
| ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (172) |
| سپس ديگران را ريشه کن کرديم. (172) |
| وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ (173) |
| و بارانى [از سجّيل] بر آنان بارانديم پس چه بد بود باران [عذاب] اخطارشدگان! (173) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (174) |
| بى شک در اين [حادثه] نشانه اى [بزرگ] وجود دارد، و بيشتر آنان مؤمن نبودند. (174) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (175) |
| و همانا پروردگار تو آن عزّتمند و صاحب رحمت است. (175) |
| كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ (176) |
| مردم <اَيکه> رسولان را تکذيب کردند. (176) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ (177) |
| آن گاه که شُعيب به آنان گفت: آيا تقوا پيشه نمى کنيد؟ (177) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (178) |
| همانا من براى شما فرستاده اى امين هستم. (178) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (179) |
| پس، از خدا پروا داشته باشيد و از من اطاعت کنيد. (179) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (180) |
| و من براى اين [رسالت] هيچ مزدى از شما طلب نمى کنم، مزد من جز به عهده خداوندگار جهانيان نيست. (180) |
| ۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ (181) |
| پيمانه را کامل بدهيد و از کم دهندگان نباشيد. (181) |
| وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ (182) |
| و [کالاها را] با ترازوهاى درست وزن کنيد. (182) |
| وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (183) |
| و از اشياى مردم [و حقوق آنان] نکاهيد و در زمين به فسادگرى نکوشيد. (183) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |