| سوره 73 | سوره مبارکه المزمل | صفحه 575 |
|
| ۞ إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَىٰ مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِينَ مَعَكَ ۚ وَاللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ ۚ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَيْكُمْ ۖ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ ۚ عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضَىٰ ۙ وَآخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ ۙ وَآخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ ۚ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا ۚ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (20) |
| خدا به حال تو آگاه است که تو و جمعي هم از آنان که با تواند (اغلب) نزديک دو ثلث يا نصف يا (لا اقل) ثلث شب را هميشه به طاعت و نماز مي‌پردازيد، و خدا (گردش) شب و روز را مقدّر مي‌کند، خدا مي‌داند که شما هرگز تمام ساعات شب را (به عبادت) ضبط نخواهيد کرد لذا از شما (اوقات خواب و کارهاي ديگر را) در گذشت تا هر چه (از شب را بي‌مشقت و) آسان است به تلاوت قرآن پردازيد. خدا بر احوال شما آگاه است که برخي مريض و ناتوانند و برخي به سفر از کرم خدا روزي مي‌طلبند و برخي در راه خدا به جنگ و جهاد مشغولند، پس در هر حال آنچه ميسّر و آسان باشد به قرائت قرآن پردازيد و نماز به پا داريد و زکات مالتان (به فقيران) بدهيد و به خدا قرض نيکو دهيد (يعني براي خدا به محتاجان احسان کنيد و قرض الحسنه دهيد)، و هر عمل نيک براي آخرت خود پيش فرستيد (پاداش) آن را البته نزد خدا بيابيد و آن اجر و ثواب آخرت (که بهشت ابد است، از متاع دنيا) بسي بهتر و بزرگتر است، و دايم از خدا آمرزش طلبيد که خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (20) |
| سوره 74 | سوره مبارکه المدثر | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (1) |
| الا اي رسولي که خود را به لباس (حيرت و فکرت) در پيچيده‌اي. (1) |
| قُمْ فَأَنْذِرْ (2) |
| برخيز و به اندرز و پند، خلق را خدا ترس گردان. (2) |
| وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ (3) |
| و خدايت را به بزرگي و کبريايي ياد کن. (3) |
| وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ (4) |
| و لباس (جان و تن) خود را از هر عيب و آلايش پاک و پاکيزه دار. (4) |
| وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ (5) |
| و از ناپاکي (بت و بت‌پرستان) به کلي دوري گزين. (5) |
| وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ (6) |
| و بر هر که احسان کني ابدا منّت مگذار و عوض افزون مخواه. (6) |
| وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ (7) |
| و براي خدايت صبر و شکيبايي پيش‌گير. (7) |
| فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ (8) |
| تا آن‌گاه که (هنگامه قيامت برپا شود و) در صور (اسرافيل) بدمند. (8) |
| فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ (9) |
| آن روز بسيار روز سختي است. (9) |
| عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ (10) |
| کافران را هيچ گونه در آن راحتي و آسايش نيست. (10) |
| ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا (11) |
| به من واگذار کار انتقام آن کس را که من او را تنها آفريدم. (11) |
| وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا (12) |
| و به او مال و ثروت فراوان بذل کردم. (12) |
| وَبَنِينَ شُهُودًا (13) |
| و پسران بسيار حاضر به خدمت نصيب گردانيدم. (13) |
| وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيدًا (14) |
| و اقتدار و مکنت و عزّت دادم. (14) |
| ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ (15) |
| و (با کفران اين نعمتها) باز هم از من طمع افزوني آن دارد. (15) |
| كَلَّا ۖ إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا (16) |
| هرگز (بر نعمتش نيفزايم) که او با آيات ما دشمني و عناد ورزيد. (16) |
| سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا (17) |
| به زودي او را به سختي و دشواري (آتش دوزخ) درافکنم. (17) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |