| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 64 |
|
| وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ (109) |
| و هر آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است همه ملک خداست و بازگشت همه امور (و موجودات) به سوي اوست. (109) |
| كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ ۗ وَلَوْ آمَنَ أَهْلُ الْكِتَابِ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ ۚ مِنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَأَكْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ (110) |
| شما (مسلمانان حقيقي) نيکوترين امتي هستيد که پديدار گشته‌ايد (براي اصلاح بشر، که مردم را) به نيکوکاري امر مي‌کنيد و از بدکاري باز مي‌داريد و ايمان به خدا داريد. و اگر اهل کتاب همه ايمان مي‌آوردند بر آنان چيزي بهتر از آن نبود، ليکن برخي از آنان با ايمان و بيشترشان فاسق و بدکارند. (110) |
| لَنْ يَضُرُّوكُمْ إِلَّا أَذًى ۖ وَإِنْ يُقَاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنْصَرُونَ (111) |
| هرگز (يهودان) به شما آسيب سخت نتوانند رسانيد مگر آنکه شما را اندکي بيازارند، و اگر به کارزار شما آيند از جنگ خواهند گريخت و از آن پس هيچ وقت منصور نخواهند بود. (111) |
| ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُوا إِلَّا بِحَبْلٍ مِنَ اللَّهِ وَحَبْلٍ مِنَ النَّاسِ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ الْأَنْبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ (112) |
| آنها محکوم به ذلّت و خواري هستند به هر کجا که يافت شوند، مگر به دين خدا و عهد مسلمين درآيند. و آنان پيوسته مستحق خشم خدا و اسير بدبختي و ذلّت شدند از اين رو که به آيات خدا کافر شده و پيغمبران حق را به ناحق مي‌کشتند، و اين نابکاريها به خاطر نافرماني و ستمگري هميشه آنها بود. (112) |
| ۞ لَيْسُوا سَوَاءً ۗ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ (113) |
| همه اهل کتاب يکسان نيستند، طايفه‌اي از آنها معتدل و به راه راست‌اند، در دل شب به تلاوت آيات خدا و نماز و طاعت حق مشغولند. (113) |
| يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَأُولَٰئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ (114) |
| ايمان به خدا و روز قيامت مي‌آورند و امر به نيکويي و نهي از بدکاري مي‌کنند و در نکوکاري مي‌شتابند و آنها خود مردمي نيکوکارند. (114) |
| وَمَا يَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَلَنْ يُكْفَرُوهُ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ (115) |
| هر کار نيک کنند از ثواب آن محروم نخواهند شد و خدا دانا به حال پرهيزکاران است. (115) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |