| سوره 67 | سوره مبارکه الملك | صفحه 562 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (1) |
| بزرگوار خدايي که سلطنت ملک هستي به دست قدرت اوست و بر همه چيز تواناست. (1) |
| الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ (2) |
| خدايي که مرگ و زندگاني را آفريد که شما بندگان را بيازمايد تا کدام نيکوکارتر (و خلوص اعمالش بيشتر) است و او مقتدر و بسيار آمرزنده است. (2) |
| الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ۖ مَا تَرَىٰ فِي خَلْقِ الرَّحْمَٰنِ مِنْ تَفَاوُتٍ ۖ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَىٰ مِنْ فُطُورٍ (3) |
| آن خدايي که هفت آسمان بلند را به طبقاتي منظم بيافريد و هيچ در نظم خلقت خداي رحمان بي‌نظمي و نقصان نخواهي يافت، باز بارها به ديده عقل بنگر تا هيچ نقص و خلل هرگز در آن تواني يافت؟ (3) |
| ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِيرٌ (4) |
| باز دوباره به چشم بصيرت دقت کن تا ديده خرد زبون و خسته (نقصي نيافته) به سوي تو باز گردد. (4) |
| وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطِينِ ۖ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ (5) |
| و ما آسمان دنيا را به چراغهاي انجم رخشان زيب و زيور داديم و به تير شهاب آن ستارگان شياطين را رانديم و عذاب آتش فروزان را بر آنها مهيّا ساختيم. (5) |
| وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (6) |
| و بر آنان که به خداي خود کافر شدند عذاب جهنّم که بسيار بد منزلگاهي است مهيّاست. (6) |
| إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَهِيَ تَفُورُ (7) |
| که چون به آن جهنّم در افتند فرياد منکري چون شهيق خران از آتش چون ديگ جوشان مي‌شنوند. (7) |
| تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ ۖ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ (8) |
| (دوزخ از خشم کافران) نزديک است شکافته و قطعه قطعه شود، هر فوجي را که به آتش در افکنند خازنان جهنّم از آنها پرسند: آيا پيغمبري براي راهنمايي شما نيامد؟ (8) |
| قَالُوا بَلَىٰ قَدْ جَاءَنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ (9) |
| آنها در جواب گويند: آري، ما را رسول بيم دهنده حق آمد ولي ما تکذيب او کرديم و گفتيم که خدا چيزي (از آسمان) نفرستاده و جز اينکه شما رسولان سخت به گمراهي و ضلالتيد هيچ نيست. (9) |
| وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ (10) |
| و گويند: اگر ما در دنيا (سخن انبيا) مي‌شنيديم يا به دستور عقل رفتار مي‌کرديم (امروز) از دوزخيان نبوديم. (10) |
| فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِيرِ (11) |
| آنجا به گناه خود معترف شوند (که سودي ندارد و خطاب قهر فرا رسد) که اهل آتش افروخته (قهر، از رحمت حق) دور باد. (11) |
| إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ (12) |
| همانا آنان که از خداي خود در پنهان مي‌ترسند آنها را آمرزش و پاداش بزرگ (بهشت ابد) خواهد بود. (12) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |