| سوره 56 | سوره مبارکه الواقعة | صفحه 535 |
|
| يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ (17) |
| و پسراني زيبا که حسن و جوانيشان هميشگي و ابدي است گرد آنها به خدمت مي‌گردند. (17) |
| بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ (18) |
| با کوزه‌ها (ي بلورين) و مشربه‌ها (ي زرّين) و جامهاي پر از شراب ناب. (18) |
| لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ (19) |
| نه هرگز از آنها (هر چه نوشند) دردسري يابند و نه مستي عقل و رنج خمار کشند. (19) |
| وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ (20) |
| و ميوه خوش از هر چه برگزينند، (20) |
| وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ (21) |
| و گوشت مرغان و هر غذا که مايل باشند، (21) |
| وَحُورٌ عِينٌ (22) |
| و زنان سيه چشم زيبا صورت، (22) |
| كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ (23) |
| که (در بهاء و لطافت) چون درّ و لؤلؤ مکنونند (بر آنها مهيّاست). (23) |
| جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (24) |
| (اين نعمتهاي الهي) پاداش اعمال نيک آن بهشتيان است. (24) |
| لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا (25) |
| نه آنجا هيچ حرفي لغو و بيهوده شنوند و نه به يکديگر گناهي بربندند. (25) |
| إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا (26) |
| هيچ جز سلام و تحيّت و احترام هم نگويند و نشنوند. (26) |
| وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ (27) |
| و اصحاب يمين هم چه خوش روزگارند! (27) |
| فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ (28) |
| در سايه درختان سدر پرميوه بي‌خار. (28) |
| وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ (29) |
| و درختان پربرگ سايه‌دار. (29) |
| وَظِلٍّ مَمْدُودٍ (30) |
| و در سايه بلند درختان. (30) |
| وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ (31) |
| و در طرف نهر آبهاي روان زلال. (31) |
| وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (32) |
| و ميوه‌هاي بسيار. (32) |
| لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ (33) |
| که هيچ وقت منقطع نشود و هيچ کس بهشتيان را از آن ميوه‌ها منع نکند. (33) |
| وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ (34) |
| و فرشهاي پربها (يا فراش و زنان زيبا). (34) |
| إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً (35) |
| که آنها را ما در کمال حسن و زيبايي بيافريده‌ايم. (35) |
| فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا (36) |
| و هميشه آن زنان را با کره گردانيده‌ايم. (36) |
| عُرُبًا أَتْرَابًا (37) |
| و شوهر دوست و با غنج و ناز و جوان و همسالان دلنواز. (37) |
| لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ (38) |
| اين نعمتهاي بهشتي مخصوص اصحاب يمين است. (38) |
| ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ (39) |
| که جمعي از پيشينيان، (39) |
| وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ (40) |
| و جمعي از امت رسول آخر زمان هستند. (40) |
| وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ (41) |
| و اما اصحاب شومي و شقاوت (که نامه عملشان به دست چپ است) چقدر روزگارشان سخت است! (41) |
| فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ (42) |
| آنها در عذاب باد سموم و آب گرم باشند. (42) |
| وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ (43) |
| و سايه‌اي از دود آتش دوزخ. (43) |
| لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ (44) |
| که نه هرگز سرد شود و نه خوش نسيم گردد. (44) |
| إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ (45) |
| اين عذاب آنها را بدين سبب است که از اين پيش به ناز و نعمت پرداختند. (45) |
| وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ (46) |
| و بر گناه بزرگ (شرک و عناد) لجاجت و اصرار داشتند. (46) |
| وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (47) |
| و دايم مي‌گفتند: آيا ما چون مرديم و خاک و استخوان پوسيده شديم باز هم ما زنده مي‌شويم؟ (47) |
| أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (48) |
| و آيا پدران گذشته ما زنده خواهند شد؟ (48) |
| قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ (49) |
| بگو: البته تمام خلق اولين و آخرين، (49) |
| لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (50) |
| همه در وعده گاه روز معيّن محشر گرد آورده مي‌شوند. (50) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |