| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 324 |
|
| وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ (25) |
| و ما هيچ رسولي را پيش از تو به رسالت نفرستاديم جز آنکه به او وحي کرديم که به جز من خدايي نيست، پس مرا به يکتايي پرستش کنيد و بس. (25) |
| وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَٰنُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۚ بَلْ عِبَادٌ مُكْرَمُونَ (26) |
| و مشرکان گفتند که خداي رحمان داراي فرزند است، (حاشا) خدا پاک و منزه از آن است، بلکه (کساني را که مشرکان فرزند خدا پنداشتند از فرشتگان و مسيح و عزير) همه بندگان گرامي و مقرب خدا هستند. (26) |
| لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ (27) |
| که هرگز پيش از امر خدا کاري نخواهند کرد و هر چه کنند به فرمان او کنند. (27) |
| يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَىٰ وَهُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ (28) |
| هر چه آنان از ازل کرده و تا ابد مي‌کنند همه را خدا مي‌داند و هرگز از احدي جز آن کسي که خدا از او راضي است شفاعت نکنند و آنها دائم از خوف (قهر) خدا هراسانند. (28) |
| ۞ وَمَنْ يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَٰهٌ مِنْ دُونِهِ فَذَٰلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (29) |
| و هر کس از آنها بگويد که من خداي عالمم دون خداي به حق، ما او را به آتش دوزخ کيفر خواهيم کرد، که سرکشان و ستمکاران را البته چنين مجازات مي‌کنيم. (29) |
| أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا ۖ وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ ۖ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ (30) |
| آيا کافران نديدند که آسمانها و زمين بسته بود ما آنها را بشکافتيم و از آب هر چيز زنده‌اي را آفريديم؟ پس چرا باز (مردم طبيعت و ماده‌پرست) به خدا ايمان نمي‌آورند؟ (30) |
| وَجَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (31) |
| و در روي زمين کوههاي استوار قرار داديم تا خلق را از اضطراب زمين حفظ کند، و نيز راهها در کوه و جاده‌هاي پهناور در زمين براي هدايت و راهيابي مردم مقرر فرموديم. (31) |
| وَجَعَلْنَا السَّمَاءَ سَقْفًا مَحْفُوظًا ۖ وَهُمْ عَنْ آيَاتِهَا مُعْرِضُونَ (32) |
| و آسمان را سقفي محفوظ و طاقي محکم آفريديم، و اين کافران از مشاهده آيات آن اعراض مي‌کنند. (32) |
| وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (33) |
| و اوست خدايي که شب و روز و خورشيد و ماه را بيافريد که هر يک در مدار معيني سير مي‌کنند. (33) |
| وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِكَ الْخُلْدَ ۖ أَفَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ (34) |
| و ما به هيچ کس پيش از تو عمر ابد نداديم (تا به تو دهيم) آيا اگر تو بميري آنان ابدا به دنيا زنده مانند؟! (34) |
| كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً ۖ وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ (35) |
| هر نفسي مرگ را مي‌چشد، و ما شما را به بد و نيک و خيرات و شرور عالم مبتلا کنيم تا شما را بيازماييم و (هنگام مرگ) به سوي ما بازگردانده مي‌شويد. (35) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |