| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | صفحه 259 |
|
| تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا ۗ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (25) |
| و آن درخت پاک و زيبا به اذن خدا همه اوقات ميوه‌هاي مأکول و خوش دهد (مثل جان پاک با دانش و معرفت و افکار و کردار نيکو در منفعت دائم براي خود و ديگران بدان درخت زيباي پر ثمر ماند). و خدا (اين گونه) مثل‌هاي واضح براي تذکر مردم مي‌آورد. (25) |
| وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِنْ قَرَارٍ (26) |
| و مثل کلمه کفر (و روح پليد) مانند درخت پليدي است که ريشه‌اش به قلب زمين نرود بلکه بالاي زمين افتد و (زود خشک شود و) هيچ ثبات و بقايي ندارد. (26) |
| يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَيُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِينَ ۚ وَيَفْعَلُ اللَّهُ مَا يَشَاءُ (27) |
| خدا اهل ايمان را با عقيده ثابت در حيات دنيا و در آخرت پايدار مي‌دارد و خداوند ستمکاران را به حال گمراهي وا مي‌گذارد و خدا هر چه بخواهد (به اختيار مطلق) مي‌کند. (27) |
| ۞ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ (28) |
| هيچ نديدي حال مردمي را که نعمت خدا را به کفر مبدل ساختند و (خود و) قوم خود را به ديار هلاکت رهسپار کردند؟ (28) |
| جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا ۖ وَبِئْسَ الْقَرَارُ (29) |
| يعني به دوزخ که بدترين جايگاه است درآيند. (29) |
| وَجَعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا لِيُضِلُّوا عَنْ سَبِيلِهِ ۗ قُلْ تَمَتَّعُوا فَإِنَّ مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ (30) |
| و در مقابل خدا امثال و اضدادي (مانند فرعونان و بتان) جعل کردند که (خود و خلق را) از راه خدا گمراه کنند. (اي رسول ما، به اين مردم بت‌تراش و بت پرست) بگو که (اين دو روزه دنيا) به لذات دنيوي مشغول باشيد که بازگشت شما به آتش دوزخ خواهد بود. (30) |
| قُلْ لِعِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا يُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خِلَالٌ (31) |
| به آن بندگان من که ايمان آوردند بگو نماز به پا دارند و از آنچه روزي آنها کرديم در نهان و آشکار انفاق کنند پيش از آنکه بيايد روزي که نه چيزي توان خريد و نه دوستي کسي (جز خدا) به کار آيد. (31) |
| اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهَارَ (32) |
| خداست آن که آسمانها و زمين را آفريد و باران را از آسمان فرو باريد تا بدان انواع ثمرات و حبوبات را براي روزي شما برآورد، و کشتي‌ها را مسخر شما کرد تا به امر او به روي آب دريا روان شود و نهرها را (به روي زمين) به اختيار شما جاري گردانيد. (32) |
| وَسَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَائِبَيْنِ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ (33) |
| و خورشيد و ماه گردنده و شب و روز را براي شما مسخر کرد. (33) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |