| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 153 |
|
| قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (23) |
| گفتند: خدايا، ما بر خويش ستم کرديم و اگر تو ما را نبخشي و به ما رحمت و رأفت نفرمايي سخت از زيانکاران خواهيم بود. (23) |
| قَالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ (24) |
| خدا گفت: (از بهشت) فرود آييد که برخي با برخي ديگر مخالف و دشمنيد، و زمين تا هنگامي معين (يعني وقت مرگ و قيامت) جايگاه شماست. (24) |
| قَالَ فِيهَا تَحْيَوْنَ وَفِيهَا تَمُوتُونَ وَمِنْهَا تُخْرَجُونَ (25) |
| خدا گفت: در اين زمين زندگاني کنيد و در آن بميريد و هم از آن باز برانگيخته گرديد. (25) |
| يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنْزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْآتِكُمْ وَرِيشًا ۖ وَلِبَاسُ التَّقْوَىٰ ذَٰلِكَ خَيْرٌ ۚ ذَٰلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ (26) |
| اي فرزندان آدم، محققا ما لباسي که ستر عورات شما کند و جامه‌هايي که به آن تن را بياراييد براي شما فرستاديم، و لباس تقوا نيکوترين جامه است. اين سخنان همه از آيات خداست (که به بندگان فرستاديم) شايد خدا را ياد آرند. (26) |
| يَا بَنِي آدَمَ لَا يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُمْ مِنَ الْجَنَّةِ يَنْزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْآتِهِمَا ۗ إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَقَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لَا تَرَوْنَهُمْ ۗ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ (27) |
| اي فرزندان آدم، مبادا شيطان شما را فريب دهد چنان که پدر و مادر شما را از بهشت بيرون کرد، در حالي که جامه از تن آنان بر مي‌کند تا قبايح آنان را در نظرشان پديدار کند، همانا آن شيطان و بستگانش شما را مي‌بينند از جايي که شما آنها را نمي‌بينيد. ما نوع شيطان را دوستدار و سرپرست کساني قرار داده‌ايم که ايمان نمي‌آورند. (27) |
| وَإِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً قَالُوا وَجَدْنَا عَلَيْهَا آبَاءَنَا وَاللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا ۗ قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ ۖ أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (28) |
| و چون کار زشتي کنند گويند: ما پدران خود را بدين کار يافته‌ايم و خدا ما را به آن امر نموده. بگو: هرگز خدا امر به اعمال زشت نکند. آيا چيزي را که نمي‌دانيد به خدا نسبت مي‌دهيد؟! (28) |
| قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ ۖ وَأَقِيمُوا وُجُوهَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ ۚ كَمَا بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ (29) |
| بگو: پروردگار من شما را به عدل و درستي امر کرده (نه به اعمال زشت)، و (نيز فرموده که) در هر عبادت روي به حضرت او آريد و خدا را از سر اخلاص در دين بخوانيد چنانکه شما را در اول بيافريد ديگر بار (در محشر) به سويش باز آييد. (29) |
| فَرِيقًا هَدَىٰ وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلَالَةُ ۗ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ (30) |
| گروهي را (به طاعت خود) رهنورد هدايت کرد، و گروهي (به پيروي شيطان) گمراهي بر آنان حتمي شد، چون خدا را گذارده و شيطانها را به دوستي اختيار کردند و گمان مي‌کنند که به راه راست هدايت يافته‌اند. (30) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |