| سوره 39 | سوره مبارکه الزمر | صفحه 463 |
|
| إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ (41) |
| همانا ما اين کتاب را براى مردم به حق بر تو نازل کرديم، پس هر کس هدايت يابد به سود خود او است و هر کس گمراه شود فقط به زيان خود گمراه مى شود و تو بر آنان وکيل نيستى [تا هدايت را بر آنها تحميل کنى]. (41) |
| اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَالَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا ۖ فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضَىٰ عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَيُرْسِلُ الْأُخْرَىٰ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (42) |
| خدا است که جان مردم را هنگام مرگشان مى گيرد، و [جان] آنان را که نمرده اند، نيز در خوابشان [مى گيرد]; پس جان کسانى را که مرگ را بر آنان حتم کرده است نگه مى دارد و جان هاى ديگر را تا مدّتى معيّن [که عمرشان باقى است] باز مى فرستد، همانا در اين امر براى مردمى که مى انديشند نشانه هايى بزرگ [از قدرت خدا] وجود دارد. (42) |
| أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ شُفَعَاءَ ۚ قُلْ أَوَلَوْ كَانُوا لَا يَمْلِكُونَ شَيْئًا وَلَا يَعْقِلُونَ (43) |
| آيا غير خداوند شفيعانى اختيار کرده اند؟! بگو: آيا هر چند مالک چيزى نباشند و تعقّل نکنند [باز هم شفيعان شمايند]؟ (43) |
| قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا ۖ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (44) |
| بگو: شفاعت همه مختّص خدا است، فرمانروايى آسمان ها و زمين فقط در اختيار او است و سر انجام به سوى او بازگردانده مى شويد. (44) |
| وَإِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ ۖ وَإِذَا ذُكِرَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (45) |
| و آن گاه که خدا به تنهايى ياد شود قلب هاى آنان که به آخرت ايمان ندارند متنفّر مى گردد و آن گاه که معبودهايى که غير او هستند ياد شوند بى درنگ شادمانى مى کنند. (45) |
| قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ أَنْتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبَادِكَ فِي مَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (46) |
| بگو: بار خدايا! اى خالق آسمان ها و زمين! اى داناى نهان و عيان! تويى که ميان بندگانت در باره آنچه در آن اختلاف دارند حکم مى کنى. (46) |
| وَلَوْ أَنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِنْ سُوءِ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ وَبَدَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَحْتَسِبُونَ (47) |
| و آنان که ستم کرده اند اگر همه آنچه را که در زمين است و مانند آن را با آن مالک باشند [در] روز قيامت آن را براى رهايى خود از عذابِ سخت خواهند داد و از جانب خدا آنچه گمانش را نمى کردند براى آنان نمايان مى شود. (47) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |