| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 200 |
|
| اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (80) |
| چه براى منافقان طلب آمرزش بکنى يا نکنى [فرقى ندارد، حتّى ]اگر هفتاد بار هم برايشان طلب آمرزش کنى هرگز خدا آنان را نخواهد آمرزيد. اين بدان سبب است که آنان به خدا و رسول او کفر ورزيده اند. و خدا گروه فاسقان را هدايت نمى کند. (80) |
| فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلَافَ رَسُولِ اللَّهِ وَكَرِهُوا أَنْ يُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَالُوا لَا تَنْفِرُوا فِي الْحَرِّ ۗ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا ۚ لَوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ (81) |
| برجاى ماندگان [از کوچ تبوک ]به ماندنشان پس از رفتن رسول خدا خوشنود بودند و از اين که با نيروى مالى و بدنى خود در راه خدا جهاد کنند کراهت داشتند و گفتند: در اين گرما کوچ نکنيد، بگو: آتش جهنّم حرارتش شديدتر است، اگر مى فهميدند. (81) |
| فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلًا وَلْيَبْكُوا كَثِيرًا جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (82) |
| پس بايد آنان اندکى بخندند [آن هم فقط در دنيا ]و بايد [در آخرت ]بسيار گريه کنند، که سزايى است در برابر آنچه مرتکب مى شدند. (82) |
| فَإِنْ رَجَعَكَ اللَّهُ إِلَىٰ طَائِفَةٍ مِنْهُمْ فَاسْتَأْذَنُوكَ لِلْخُرُوجِ فَقُلْ لَنْ تَخْرُجُوا مَعِيَ أَبَدًا وَلَنْ تُقَاتِلُوا مَعِيَ عَدُوًّا ۖ إِنَّكُمْ رَضِيتُمْ بِالْقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَاقْعُدُوا مَعَ الْخَالِفِينَ (83) |
| پس اگر خدا تو را [از تبوک ]به سوى گروهى از متخلفان [که بر نفاق باقى اند ]باز گردانيد و از تو اذن خروج خواستند بگو: شما هرگز با من خارج نخواهيد شد، و هرگز همراه من با هيچ دشمنى نخواهيد جنگيد، زيرا شما بار اوّل به ماندن [در مدينه ]خوشنود بوديد، پس اکنون هم با بر جاى ماندگان بمانيد. (83) |
| وَلَا تُصَلِّ عَلَىٰ أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَىٰ قَبْرِهِ ۖ إِنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ (84) |
| و هرگز هيچ يک از منافقان که مرده است نماز مخوان و کنارِ قبرش نايست، زيرا آنان به خدا و رسول او کفر ورزيده اند و در حالى که فاسق بوده اند مرده اند. (84) |
| وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلَادُهُمْ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ (85) |
| و اموال و اولاد آنان تو را به شگفت نياوَرد; جز اين نيست که خدا مى خواهد آنان را در دنيا بدين وسيله عذاب کند، و جانشان در حالى که کافرند بيرون رود. (85) |
| وَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ وَجَاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَكَ أُولُو الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُوا ذَرْنَا نَكُنْ مَعَ الْقَاعِدِينَ (86) |
| و چون سوره اى نازل شود که به خدا ايمان بياوريد و همراه پيامبرش جهاد کنيد ثروتمندانشان از تو اذن مى خواهند و مى گويند: ما را واگذار تا با وانشستگانِ [از جهاد ]باشيم. (86) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |