| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 200 |
|
| اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (80) |
| براي آنان [که عيب جويان مسخره کننده اند] چه آمرزش بخواهي چه نخواهي [يکسان است] اگر براي آنان هفتاد بار هم آمرزش بخواهي، خدا هرگز آنان را نخواهد آمرزيد؛ زيرا آنان به خدا و پيامبرش کفر ورزيدند و خدا گروه فاسقان را هدايت نمي کند. (80) |
| فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلَافَ رَسُولِ اللَّهِ وَكَرِهُوا أَنْ يُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَالُوا لَا تَنْفِرُوا فِي الْحَرِّ ۗ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا ۚ لَوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ (81) |
| بر جاي ماندگان [از جنگ تبوک] از خانه نشستن خود به سبب مخالفت با پيامبر خدا خوشحال شدند و خوش نداشتند که با اموال و جانهايشان در راه خدا جهاد کنند، و [به مؤمنان] گفتند: در اين گرما [براي جهاد] بيرون نرويد. بگو: آتش دوزخ در حرارت و گرمي، بسيار سخت تر است، اگر مي فهميديد. (81) |
| فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلًا وَلْيَبْكُوا كَثِيرًا جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (82) |
| پس به کيفر گناهاني که همواره مرتکب مي شدند بايد کمتر بخندند و بسيار بگريند. (82) |
| فَإِنْ رَجَعَكَ اللَّهُ إِلَىٰ طَائِفَةٍ مِنْهُمْ فَاسْتَأْذَنُوكَ لِلْخُرُوجِ فَقُلْ لَنْ تَخْرُجُوا مَعِيَ أَبَدًا وَلَنْ تُقَاتِلُوا مَعِيَ عَدُوًّا ۖ إِنَّكُمْ رَضِيتُمْ بِالْقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَاقْعُدُوا مَعَ الْخَالِفِينَ (83) |
| چنانچه خدا تو را [از سفر جنگ تبوک] به سوي گروهي از آنان [که بدون عذر از جنگ بازماندند] بازگردانيد و آنان براي بيرون آمدن [به سوي جنگي ديگر] از تو اجازه خواستند، پس بگو: هرگز با من بيرون نخواهيد آمد، و هرگز همراه من با هيچ دشمني نخواهيد جنگيد؛ زيرا شما نخستين بار به نشستن در خانه [و ترک جنگ] خوشحال شديد، اکنون هم با مخالفين بنشينيد. (83) |
| وَلَا تُصَلِّ عَلَىٰ أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَىٰ قَبْرِهِ ۖ إِنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ (84) |
| و هرگز به جنازه هيچ کدام از آنان نماز مخوان و بر گورش [براي دعا و طلب آمرزش] نايست؛ زيرا آنان به خدا و پيامبرش کافر شدند و در حالي که فاسق بودند، از دنيا رفتند. (84) |
| وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلَادُهُمْ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ (85) |
| اموال و فرزندانشان تو را به شگفت نياورد [اين ها براي آنان خوشبختي نيست] خدا فقط مي خواهد آنان را در دنيا به اموال و فرزندانشان عذاب کند، و در حالي که کافرند جانشان درآيد. (85) |
| وَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ وَجَاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَكَ أُولُو الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُوا ذَرْنَا نَكُنْ مَعَ الْقَاعِدِينَ (86) |
| و چون سوره اي نازل شود که: [در آن سوره از آنان خواسته اند] به خدا ايمان آوريد و همراه پيامبرش جهاد کنيد؛ ثروتمندان و قدرتمندان [منافق] از تو اجازه مي خواهند [که در جهاد شرکت نکنند] و مي گويند: بگذار که ما با خانه نشينان باشيم. (86) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |