| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 17 |
|
| ۞ مَا نَنْسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنْسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْهَا أَوْ مِثْلِهَا ۗ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (106) |
| هر آيه اى را نسخ کنيم يا آن را از يادها ببريم بهتر از آن يا مانندش را مى آوريم. آيا ندانسته اى که خدا بر هر چيزى تواناست؟ (106) |
| أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (107) |
| آيا ندانسته اى که فرمانروائى آسمان ها و زمين مختصّ خداست و جز خدا براى شما يار و ياورى نيست؟ (107) |
| أَمْ تُرِيدُونَ أَنْ تَسْأَلُوا رَسُولَكُمْ كَمَا سُئِلَ مُوسَىٰ مِنْ قَبْلُ ۗ وَمَنْ يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ (108) |
| مگر مى خواهيد از پيامبرتان ]چيزهاى ناممکن [درخواست کنيد چنانکه پيش تر از موسى درخواست شد و هر کس کفر را جايگزين ايمان کند قطعاً راه راست را گم کرده است. (108) |
| وَدَّ كَثِيرٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُمْ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ ۖ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّىٰ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (109) |
| بسيارى از اهل کتاب، بعد از آنکه حقّ برايشان روشن شد به انگيزه حسدى که در دل دارند آرزو مى کنند کاش مى توانستند شما را بعد از ايمانتان به کفر بر گردانند. پس عفو کنيد و در گذريد تا آنکه خدا فرمانش را صادر کند; همانا خدا بر هر چيزى تواناست. (109) |
| وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (110) |
| و نماز را بر پا داريد و زکات را بپردازيد، و هر خيرى را که براى خودتان پيش مى فرستيد آن را نزد خدا خواهيد يافت; همانا خدا به آنچه مى کنيد بيناست. (110) |
| وَقَالُوا لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ ۗ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (111) |
| و گفتند: هرگز کسى به بهشت در نمى آيد جز کسانى که يهودى يا نصرانى باشند، اينها آرزوهايشان است. بگو: اگر راست مى گوئيد دليل خود را بياوريد. (111) |
| بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (112) |
| چنين نيست، بلکه هر کس خود را تسليم خدا کند و نيکوکار باشد اجرش براى او نزد پروردگارش خواهد بود و نه ترسى بر آنان است و نه آنها غمگين مى شوند. (112) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |