| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 17 |
|
| ۞ مَا نَنْسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنْسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْهَا أَوْ مِثْلِهَا ۗ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (106) |
| هيچ آيه‌اى را منسوخ يا ترک نمى‌کنيم مگر آنکه بهتر از آن يا همانند آن را مى‌آوريم. آيا نمى‌دانى که خدا بر هر کارى تواناست؟ (106) |
| أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (107) |
| آيا نمى‌دانى که خدا فرمانرواى آسمانها و زمين است و شما را جز او يارى و ياورى نيست؟ (107) |
| أَمْ تُرِيدُونَ أَنْ تَسْأَلُوا رَسُولَكُمْ كَمَا سُئِلَ مُوسَىٰ مِنْ قَبْلُ ۗ وَمَنْ يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ (108) |
| آيا مى‌خواهيد از پيامبر خود چيزى بپرسيد، همچنان که قوم موسى پيش از اين از موسى پرسيده بودند؟ آن کس که کفر را به جاى ايمان برگزيند، چون کسى است که راه راست را گم کرده باشد. (108) |
| وَدَّ كَثِيرٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُمْ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ ۖ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّىٰ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (109) |
| بسيارى از اهل کتاب با آنکه حقيقت بر آنها آشکار شده، از روى حسد، دوست دارند شما را پس از ايمان آوردنتان به کفر بازگردانند. عفو کنيد و گذشت کنيد، تا خدا فرمانش را بياورد، که او بر هر کارى تواناست. (109) |
| وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (110) |
| نماز بگزاريد و زکات بدهيد. هر نيکى را که پيشاپيش براى خود روانه مى‌داريد نزد خدايش خواهيد يافت. هر آينه خدا به کارهايى که مى کنيد بيناست. (110) |
| وَقَالُوا لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ ۗ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (111) |
| گفتند: جز يهودان و ترسايان کسى به بهشت نمى‌رود. اين آرزوى آنهاست. بگو: اگر راست مى‌گوييد حجّت خويش بياوريد. (111) |
| بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (112) |
| آرى، هر کس که از روى اخلاص رو به خدا کند و نيکوکار بود، پاداشش را از پروردگارش خواهد گرفت و دستخوش بيم و اندوه نمى‌شود. (112) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |