| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 17 |
|
| ۞ مَا نَنْسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنْسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْهَا أَوْ مِثْلِهَا ۗ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (106) |
| هر چه از آيات قرآن را نسخ کنيم يا حکم آن را از خاطرها بريم (و متروک سازيم) بهتر از آن يا مانند آن بياوريم. آيا نمي‌داني که خدا بر هر چيز قادر است؟ (106) |
| أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (107) |
| آيا نمي‌داني که پادشاهي آسمانها و زمين مختصّ خداوند است و شما را به جز خدا يار و ياوري نخواهد بود؟ (107) |
| أَمْ تُرِيدُونَ أَنْ تَسْأَلُوا رَسُولَكُمْ كَمَا سُئِلَ مُوسَىٰ مِنْ قَبْلُ ۗ وَمَنْ يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ (108) |
| آيا اراده آن داريد که شما نيز از پيغمبر خود در خواست کنيد آنچه را که يهود در زمان گذشته از موسي خواستند؟ و هر که ايمان را مبدّل به کفر گرداند، بي‌شک راه راست را گم کرده است. (108) |
| وَدَّ كَثِيرٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُمْ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ ۖ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّىٰ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (109) |
| بسياري از اهل کتاب آرزو دارند که شما را از ايمان به کفر برگردانند به سبب رشک و حسدي که در نفس خود بر ايمان شما برند بعد از آنکه حق بر آنها آشکار گرديد، پس (اگر ستمي از آنها به شما رسيد) در گذريد (و مدارا کنيد) تا هنگامي که فرمان خدا برسد، که البته خدا بر هر چيز قادر و تواناست. (109) |
| وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (110) |
| و نماز به پا داريد و زکات بدهيد و بدانيد که هر چه از اطاعت حق و کار نيکو براي خود پيش مي‌فرستيد آن را در نزد خدا خواهيد يافت، که محققا خداوند به هر کار شما بيناست. (110) |
| وَقَالُوا لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ ۗ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (111) |
| و يهود گفتند: هرگز به بهشت نرود جز طايفه يهود، و نصاري گفتند: جز طايفه نصاري. اين تنها آرزوي باطل آنهاست، بگو: بر اين دعوي برهان آوريد اگر راست مي‌گوييد. (111) |
| بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (112) |
| آري، هر که تسليم حکم خدا گرديد و نيکوکار گشت مسلّم اجرش نزد خدا خواهد بود و آنان را هيچ خوف و انديشه و هيچ اندوهي نخواهد بود. (112) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |