| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 18 |
|
| وَقَالَتِ الْيَهُودُ لَيْسَتِ النَّصَارَىٰ عَلَىٰ شَيْءٍ وَقَالَتِ النَّصَارَىٰ لَيْسَتِ الْيَهُودُ عَلَىٰ شَيْءٍ وَهُمْ يَتْلُونَ الْكِتَابَ ۗ كَذَٰلِكَ قَالَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ ۚ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (113) |
| و يهوديان گفتند: نصارى بر چيزى ]درست [استوار نيستند، و نصارى گفتند: يهوديان بر چيزى ]درست [استوار نيستند با اينکه آنان کتاب ]خدا [را مى خوانند. کسانى که شناخت ندارند ]نيز [همين گونه مانند سخن آنان را گفتند; پس خدا ميان آنها در مورد آنچه بر سرش اختلاف مى کنند حکم مى کند. (113) |
| وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَىٰ فِي خَرَابِهَا ۚ أُولَٰئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ ۚ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ (114) |
| و کيست ستمکارتر از کسانى که از ذکر نام خدا در مساجد او جلوگيرى مى کنند؟ اينان برايشان روا نيست که در آنها درآيند جز در حال ترس; براى آنان در دنيا ذلّتى در آخرت عذابى بزرگ خواهد بود. (114) |
| وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (115) |
| و براى خداست مشرق و مغرب، پس به هر طرف روى کنيد آن جا وجه خداست، همانا خدا گشايشمند و داناست. (115) |
| وَقَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۖ بَلْ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ كُلٌّ لَهُ قَانِتُونَ (116) |
| و گفتند: خدا فرزند بر گرفته است. منزّه است او. بلکه آنچه در آسمان ها و زمين است ملک او است، و همه فرمانبردار او هستند. (116) |
| بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَإِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (117) |
| به وجود آورنده آسمان ها و زمين است، و هرگاه ]ايجاد [چيزى را اراده کند فقط به آن مى گويد: باش پس بى درنگ به وجود مى آيد. (117) |
| وَقَالَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ لَوْلَا يُكَلِّمُنَا اللَّهُ أَوْ تَأْتِينَا آيَةٌ ۗ كَذَٰلِكَ قَالَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِثْلَ قَوْلِهِمْ ۘ تَشَابَهَتْ قُلُوبُهُمْ ۗ قَدْ بَيَّنَّا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ (118) |
| و آنان که نمى دانند گفتند: چرا خدا با ما سخن نمى گويد يا آيتى (معجزه اى) براى ما نمى آيد؟ کسانى که پيش از آنان بودند ]نيز [سخنى مانند سخن اينان گفتند، قلب هايشان شبيه يکديگر است. براستى ما اين آيات را براى مردمى که اهل يقين اند بيان کرده ايم. (118) |
| إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَنَذِيرًا ۖ وَلَا تُسْأَلُ عَنْ أَصْحَابِ الْجَحِيمِ (119) |
| همانا ما تو را به حق فرستاديم در حالى که بشارت دهنده و اخطار کننده اى، و از تو درباره اهل جهنّم سؤال نخواهد شد. (119) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |