| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 142 |
|
| ۞ وَلَوْ أَنَّنَا نَزَّلْنَا إِلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةَ وَكَلَّمَهُمُ الْمَوْتَىٰ وَحَشَرْنَا عَلَيْهِمْ كُلَّ شَيْءٍ قُبُلًا مَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ (111) |
| و اگر ما فرشتگان را به سوى آنان نازل مى کرديم و مردگان با آنان سخن مى گفتند و همه چيز را بر آنان روبرو محشور مى نموديم امکان نداشت ايمان بياورند مگر اينکه خدا بخواهد، ولى بيشترشان نادانى مى کنند. (111) |
| وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا ۚ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ ۖ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ (112) |
| و بدينگونه براى هر پيامبرى دشمنانى از شياطين انس و جنّ قرار داديم که بعضى از آنان به قصد فريب، سخنان [باطلِ ]آرايش کرده را به بعضى ديگر القا مى کنند; و اگر پروردگار تو مى خواست چنين نمى کردند. پس آنان را با افترايشان واگذار. (112) |
| وَلِتَصْغَىٰ إِلَيْهِ أَفْئِدَةُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَلِيَرْضَوْهُ وَلِيَقْتَرِفُوا مَا هُمْ مُقْتَرِفُونَ (113) |
| [القاى شياطين براى فريب دادن مردم است ]و براى اين است که قلب کسانى که به آخرت ايمان ندارند به آن ميل کند، و براى اين است که از آن خشنود شوند و آن گناهانى را که بايد انجام مى دادند انجام دهند. (113) |
| أَفَغَيْرَ اللَّهِ أَبْتَغِي حَكَمًا وَهُوَ الَّذِي أَنْزَلَ إِلَيْكُمُ الْكِتَابَ مُفَصَّلًا ۚ وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (114) |
| [بگو: ]پس آيا جز خدا داورى بطلبم در حالى که او است که قرآن را به تفصيل به سوى شما نازل کرده است؟ و آنان که کتابشان داده ايم مى دانند که آن از جانب پروردگارت به حق نازل شده است; پس هرگز از شک کنندگان مباش. (114) |
| وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقًا وَعَدْلًا ۚ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (115) |
| و کلام پروردگارت به راستى و عدالت تحقّق يافته است; هيچ تبديل کننده اى براى کلمات او نيست، و او است شنوا و دانا. (115) |
| وَإِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ (116) |
| و اگر از بيشتر کسانى که روى زمين اند پيروى کنى تو را از راه خدا گمراه مى کنند، [زيرا ]جز از گمان پيروى نمى کنند، و جز حدس و تخمين نمى زنند. (116) |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ مَنْ يَضِلُّ عَنْ سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (117) |
| همانا پروردگار تو بهتر مى داند چه کسانى از راه او منحرف مى شوند، و هم او هدايت يافتگان را بهتر مى شناسد. (117) |
| فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآيَاتِهِ مُؤْمِنِينَ (118) |
| پس اگر به آيات خدا ايمان داريد از [گوشت ]آنچه نام خدا [وقت ذبح ]بر آن برده شده است بخوريد. (118) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |