| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 142 |
|
| ۞ وَلَوْ أَنَّنَا نَزَّلْنَا إِلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةَ وَكَلَّمَهُمُ الْمَوْتَىٰ وَحَشَرْنَا عَلَيْهِمْ كُلَّ شَيْءٍ قُبُلًا مَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ (111) |
| (و حتي) اگر فرشتگان را بر آنها نازل ميکرديم، و مردگان با آنان سخن ميگفتند، و همه چيز را در برابر آنها جمع مينموديم، هرگز ايمان نمي آوردند، مگر آنکه خدا بخواهد! ولي بيشتر آنها نميدانند! (111) |
| وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا ۚ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ ۖ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ (112) |
| اينچنين در برابر هر پيامبري، دشمني از شياطين انس و جن قرار داديم، آنها بطور سري (و درگوشي) سخنان فريبنده و بي اساس (براي اغفال مردم) به يکديگر ميگفتند، و اگر پروردگارت ميخواست، چنين نميکردند، (و ميتوانست جلو آنها را بگيرد، ولي اجبار سودي ندارد. ) بنابر اين، آنها و تهمتهايشان را به حال خود واگذار! (112) |
| وَلِتَصْغَىٰ إِلَيْهِ أَفْئِدَةُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَلِيَرْضَوْهُ وَلِيَقْتَرِفُوا مَا هُمْ مُقْتَرِفُونَ (113) |
| نتيجه (وسوسه هاي شيطان و تبليغات شيطانصفتان) اين خواهد شد که دلهاي منکران قيامت، به آنها متمايل گردد، و به آن راضي شوند، و هر گناهي که بخواهند، انجام دهند! (113) |
| أَفَغَيْرَ اللَّهِ أَبْتَغِي حَكَمًا وَهُوَ الَّذِي أَنْزَلَ إِلَيْكُمُ الْكِتَابَ مُفَصَّلًا ۚ وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (114) |
| (با اين حال،) آيا غير خدا را به داوري طلبم؟! در حالي که اوست که اين کتاب آسماني را، که همه چيز در آن آمده، به سوي شما فرستاده است، و کساني که به آنها کتاب آسماني داده ايم ميدانند اين کتاب، بحق از طرف پروردگارت نازل شده، بنابر اين از ترديدکنندگان مباش! (114) |
| وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقًا وَعَدْلًا ۚ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (115) |
| و کلام پروردگار تو، با صدق و عدل، به حد تمام رسيد، هيچ کس نميتواند کلمات او را دگرگون سازد، و او شنونده داناست. (115) |
| وَإِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ (116) |
| اگر از بيشتر کساني که در روي زمين هستند اطاعت کني، تو را از راه خدا گمراه مي کنند، (زيرا) آنها تنها از گمان پيروي مينمايند، و تخمين و حدس (واهي) ميزنند. (116) |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ مَنْ يَضِلُّ عَنْ سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (117) |
| پروردگارت به کساني که از راه او گمراه گشتهاند، آگاهتر است، و همچنين از کساني که هدايت يافتهاند. (117) |
| فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآيَاتِهِ مُؤْمِنِينَ (118) |
| از (گوشت) آنچه نام خدا (هنگام سر بريدن) بر آن گفته شده، بخوريد (و غير از آن نخوريد) اگر به آيات او ايمان داريد! (118) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |