| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 143 |
|
| وَمَا لَكُمْ أَلَّا تَأْكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَقَدْ فَصَّلَ لَكُمْ مَا حَرَّمَ عَلَيْكُمْ إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ ۗ وَإِنَّ كَثِيرًا لَيُضِلُّونَ بِأَهْوَائِهِمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُعْتَدِينَ (119) |
| چرا از چيزها [= گوشتها]ئي که نام خدا بر آنها برده شده نميخوريد؟! در حالي که (خداوند) آنچه را بر شما حرام بوده، بيان کرده است! مگر اينکه ناچار باشيد، (که در اين صورت، خوردن از گوشت آن حيوانات جايز است. ) و بسياري از مردم، به خاطر هوي و هوس و بيدانشي، (ديگران را) گمراه ميسازند، و پروردگارت، تجاوزکاران را بهتر ميشناسد. (119) |
| وَذَرُوا ظَاهِرَ الْإِثْمِ وَبَاطِنَهُ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَكْسِبُونَ الْإِثْمَ سَيُجْزَوْنَ بِمَا كَانُوا يَقْتَرِفُونَ (120) |
| گناهان آشکار و پنهان را رها کنيد! زيرا کساني که گناه ميکنند، بزودي در برابر آنچه مرتکب ميشدند، مجازات خواهند شد. (120) |
| وَلَا تَأْكُلُوا مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَإِنَّهُ لَفِسْقٌ ۗ وَإِنَّ الشَّيَاطِينَ لَيُوحُونَ إِلَىٰ أَوْلِيَائِهِمْ لِيُجَادِلُوكُمْ ۖ وَإِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّكُمْ لَمُشْرِكُونَ (121) |
| و از آنچه نام خدا بر آن برده نشده، نخوريد! اين کار گناه است، و شياطين به دوستان خود مطالبي مخفيانه القا ميکنند، تا با شما به مجادله برخيزند، اگر از آنها اطاعت کنيد، شما هم مشرک خواهيد بود! (121) |
| أَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ كَمَنْ مَثَلُهُ فِي الظُّلُمَاتِ لَيْسَ بِخَارِجٍ مِنْهَا ۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلْكَافِرِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (122) |
| آيا کسي که مرده بود، سپس او را زنده کرديم، و نوري برايش قرار داديم که با آن در ميان مردم راه برود، همانند کسي است که در ظلمتها باشد و از آن خارج نگردد؟! اين گونه براي کافران، اعمال (زشتي) که انجام ميدادند، تزيين شده (و زيبا جلوه کرده) است. (122) |
| وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ أَكَابِرَ مُجْرِمِيهَا لِيَمْكُرُوا فِيهَا ۖ وَمَا يَمْكُرُونَ إِلَّا بِأَنْفُسِهِمْ وَمَا يَشْعُرُونَ (123) |
| و (نيز) اين گونه در هر شهر و آبادي، بزرگان گنهکاري قرار داديم، (افرادي که همه گونه قدرت در اختيارشان گذارديم، اما آنها سوء استفاده کرده، و راه خطا پيش گرفتند،) و سرانجام کارشان اين شد که به مکر (و فريب مردم) پرداختند، ولي تنها خودشان را فريب ميدهند و نميفهمند! (123) |
| وَإِذَا جَاءَتْهُمْ آيَةٌ قَالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّىٰ نُؤْتَىٰ مِثْلَ مَا أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ ۘ اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ ۗ سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُوا صَغَارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا كَانُوا يَمْكُرُونَ (124) |
| و هنگامي که آيهاي براي آنها بيايد، ميگويند: (ما هرگز ايمان نمي آوريم، مگر اينکه همانند چيزي که به پيامبران خدا داده شده، به ما هم داده شود!) خداوند آگاهتر است که رسالت خويش را کجا قرار دهد! بزودي کساني که مرتکب گناه شدند، (و مردم را از راه حق منحرف ساختند،) در مقابل مکر (و فريب و نيرنگي) که ميکردند، گرفتار حقارت در پيشگاه خدا، و عذاب شديد خواهند شد. (124) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |