| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 142 |
|
| ۞ وَلَوْ أَنَّنَا نَزَّلْنَا إِلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةَ وَكَلَّمَهُمُ الْمَوْتَىٰ وَحَشَرْنَا عَلَيْهِمْ كُلَّ شَيْءٍ قُبُلًا مَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ (111) |
| و اگر فرشتگان را بر آنها مي‌فرستاديم و مردگان با آنان سخن مي‌گفتند و هر چيزي را رويارويشان فراهم مي‌آورديم باز ايمان نمي‌آوردند مگر به مشيّت خدا، ليکن اکثرشان (مشيّت نافذ حق را) نمي‌دانند. (111) |
| وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا ۚ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ ۖ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ (112) |
| و همچنين ما هر پيغمبري را از شيطانهاي انس و جن دشمني در مقابل برانگيختيم که آنها برخي با برخي ديگر براي اغفال مؤمنان سخنان آراسته ظاهر فريب اظهار کنند. و اگر پروردگار تو مي‌خواست چنين نمي‌کردند، پس اينها را با دروغشان واگذار. (112) |
| وَلِتَصْغَىٰ إِلَيْهِ أَفْئِدَةُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَلِيَرْضَوْهُ وَلِيَقْتَرِفُوا مَا هُمْ مُقْتَرِفُونَ (113) |
| (تا بيازماييمشان) و تا به گفتار (فريبنده) آن اهريمنان آنان که به آخرت ايمان نياورند دل سپرده و بدان خشنود باشند و تا آنچه مي‌توانند به گناه و تبهکاري آلوده شوند. (113) |
| أَفَغَيْرَ اللَّهِ أَبْتَغِي حَكَمًا وَهُوَ الَّذِي أَنْزَلَ إِلَيْكُمُ الْكِتَابَ مُفَصَّلًا ۚ وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (114) |
| آيا من غير خدا حاکم و داوري بجويم و حال آنکه او خدايي است که کتابي (چون قرآن) که همه چيز در آن بيان شده به شما فرستاد؟ و آنان که به آنها کتاب فرستاديم (يهود و نصاري) مي‌دانند که اين قرآن از خداي تو به حق بر تو فرستاده شده، پس در آن البته هيچ شک و ترديد راه مده. (114) |
| وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقًا وَعَدْلًا ۚ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (115) |
| کلام خداي تو از روي راستي و عدالت به حد کمال رسيد و هيچ کس تبديل و تغيير آن کلمات نتواند کرد و او خداي شنوا و داناست. (115) |
| وَإِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ (116) |
| و اگر پيروي از اکثر مردم روي زمين کني تو را از راه خدا گمراه خواهند کرد، که اينان جز از پي گمان (و هوا و هوس) نمي‌روند و جز انديشه باطل و دروغ چيزي در دست ندارند. (116) |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ مَنْ يَضِلُّ عَنْ سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (117) |
| محققا خداي تو خود داناتر است به حال آن که از راه او گمراه است و آن که به راه او هدايت يافته است. (117) |
| فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآيَاتِهِ مُؤْمِنِينَ (118) |
| پس شما مؤمنان چنانچه به آيات خدا ايمان داريد از آنچه نام خدا بر آن ذکر شده تناول کنيد. (118) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |