| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 142 |
|
| ۞ وَلَوْ أَنَّنَا نَزَّلْنَا إِلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةَ وَكَلَّمَهُمُ الْمَوْتَىٰ وَحَشَرْنَا عَلَيْهِمْ كُلَّ شَيْءٍ قُبُلًا مَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ (111) |
| و اگر ما فرشتگان را به سوى آنان مى‌فرستاديم و اگر مردگان با آنان به سخن مى‌آمدند، و هر چيزى را دسته دسته در برابر آنان گرد مى‌آورديم، باز هم ايمان نمى‌آوردند -جز اينکه خدا بخواهد- ولى بيشترشان نادانى مى‌کنند. (111) |
| وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا ۚ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ ۖ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ (112) |
| و بدين گونه براى هر پيامبرى دشمنى از شيطانهاى انس و جن برگماشتيم. بعضى از آنها به بعضى، براى فريب [يکديگر]، سخنان آراسته القا مى‌کنند؛ و اگر پروردگار تو مى‌خواست چنين نمى‌کردند. پس آنان را با آنچه به دروغ مى‌سازند واگذار. (112) |
| وَلِتَصْغَىٰ إِلَيْهِ أَفْئِدَةُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَلِيَرْضَوْهُ وَلِيَقْتَرِفُوا مَا هُمْ مُقْتَرِفُونَ (113) |
| و [چنين مقرر شده است] تا دلهاى کسانى که به آخرت ايمان نمى‌آورند به آن [سخن باطل] بگرايد و آن را بپسندد، و تا اينکه آنچه را بايد به دست بياورند، به دست آورند. (113) |
| أَفَغَيْرَ اللَّهِ أَبْتَغِي حَكَمًا وَهُوَ الَّذِي أَنْزَلَ إِلَيْكُمُ الْكِتَابَ مُفَصَّلًا ۚ وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (114) |
| پس، آيا داورى جز خدا جويم؟ با اينکه اوست که اين کتاب را به تفصيل به سوى شما نازل کرده است. و کسانى که کتاب [آسمانى] بديشان داده‌ايم مى‌دانند که آن از جانب پروردگارت به حق فرو فرستاده شده است. پس تو از ترديدکنندگان مباش. (114) |
| وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقًا وَعَدْلًا ۚ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (115) |
| و سخن پروردگارت به راستى و داد، سرانجام گرفته است؛ و هيچ تغييردهنده‌اى براى کلمات او نيست؛ و او شنواى داناست. (115) |
| وَإِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ (116) |
| و اگر از بيشتر کسانى که در [اين سر]زمين مى‌باشند پيروى کنى، تو را از راه خدا گمراه مى‌کنند. آنان جز از گمان [خود] پيروى نمى‌کنند و جز به حدس و تخمين نمى‌پردازند. (116) |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ مَنْ يَضِلُّ عَنْ سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (117) |
| بارى، پروردگار تو به [حال] کسى که از راه او منحرف مى‌شود داناتر است، و او به [حال] راه‌يافتگان [نيز] داناتر است. (117) |
| فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآيَاتِهِ مُؤْمِنِينَ (118) |
| پس، اگر به آيات او ايمان داريد از آنچه نام خدا [به هنگام ذبح] بر آن برده شده است بخوريد. (118) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |