| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 141 |
|
| ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ فَاعْبُدُوهُ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ (102) |
| اين است خدا، پروردگار شما که هيچ معبودى جز او نيست، خالق همه چيز است، پس او را پرستش کنيد. و او بر هر چيزى نگهبان است. (102) |
| لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ ۖ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ (103) |
| چشم ها او را نمى بينند و او چشم ها را مى بيند، و او است دقيق و آگاه. (103) |
| قَدْ جَاءَكُمْ بَصَائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ عَمِيَ فَعَلَيْهَا ۚ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ (104) |
| به راستى بصيرت هايى از جانب پروردگارتان براى شما آمده است، پس هر که بينا شود به سود خود او و هر که کوردل گردد به زيان خود او است، و من نگهبان شما نيستم. (104) |
| وَكَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ وَلِيَقُولُوا دَرَسْتَ وَلِنُبَيِّنَهُ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (105) |
| و بدينگونه آيات را گوناگون مى آورديم تا [حقايق روشن شود و ]سرانجام بگويند: تو درس گرفته اى، و تا آن [آيات ]را براى مردمى که دانايند بيان کنيم. (105) |
| اتَّبِعْ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ (106) |
| آنچه را از جانب پروردگارت به سوى تو وحى شده است پيروى کن ـ هيچ معبودى جز او نيست ـ و از مشرکان روى بگردان. (106) |
| وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكُوا ۗ وَمَا جَعَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ (107) |
| و اگر خدا مى خواست آنان شرک نمىورزيدند، و ما تو را حافظ آنان نساخته ايم، و تو بر آنان نگهبان نيستى. (107) |
| وَلَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ كَذَٰلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (108) |
| و به معبودانى که جز خدا مى خوانند دشنام ندهيد که آنان هم از روى تعدّى و جهل به خدا دشنام دهند. اينگونه براى هر امّتى عملشان را زينت داده ايم; سپس بازگشت آنان فقط به سوى پروردگارشان خواهد بود; آن گاه آنان را از آنچه مى کردند باخبر خواهد ساخت. (108) |
| وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَتْهُمْ آيَةٌ لَيُؤْمِنُنَّ بِهَا ۚ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِنْدَ اللَّهِ ۖ وَمَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءَتْ لَا يُؤْمِنُونَ (109) |
| و با سوگندهاى مؤکّدشان به خدا قسم خوردند که اگر معجزه اى [که مى خواهند ]براى آنان بيايد حتماً به آن ايمان مى آورند. بگو: معجزات فقط در اختيار خداست، و شما نمى دانيد که وقتى معجزه هم بيايد ايمان نخواهند آورد. (109) |
| وَنُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَأَبْصَارَهُمْ كَمَا لَمْ يُؤْمِنُوا بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَنَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (110) |
| و قلب ها و چشم هايشان را وارونه مى کنيم [و در نتيجه به قرآن ايمان نمى آورند ]چنانکه اول بار به آن ايمان نياوردند، و آنان را با حالت کور دلى در طغيانشان وا مى گذاريم. (110) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |