| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 141 |
|
| ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ فَاعْبُدُوهُ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ (102) |
| اين است خدا پروردگار شما، جز او معبودي نيست، آفريننده همه چيز است؛ پس تنها او را بپرستيد، و او کارساز هر چيز است. (102) |
| لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ ۖ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ (103) |
| چشم ها او را در نمي يابند، ولي او چشم ها را درمي يابد، و او لطيف و آگاه است. (103) |
| قَدْ جَاءَكُمْ بَصَائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ عَمِيَ فَعَلَيْهَا ۚ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ (104) |
| بي ترديد براي شما از سوي پروردگارتان دلايلي روشن آمده، پس هر که [به وسيله آن دلايل بينا شود و حقايق را با چشم دل] ببيند به سود خود اوست و هر که [با پشت کردن به دلايل] کوردل شود [و از ديدن حقايق محروم گردد] به زيان خود اوست، [وظيفه من ابلاغ پيام خداست] و بر شما حافظ و نگهبان نيستم. (104) |
| وَكَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ وَلِيَقُولُوا دَرَسْتَ وَلِنُبَيِّنَهُ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (105) |
| اين چنين، آيات [خود] را به صورت هاي گوناگون بيان مي کنيم [تا هدف هايي تحقق يابد]، يکي اينکه منکران با متهم کردن تو که اين آيات را از ديگران فرا گرفته اي، شقاوت خود را کامل کنند و ديگر اينکه آن را براي گروهي که دانايند، روشن سازيم. (105) |
| اتَّبِعْ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ (106) |
| از آنچه از سوي پروردگارت به تو وحي شده پيروي کن، هيچ معبودي جز او نيست، و از مشرکان روي بگردان. (106) |
| وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكُوا ۗ وَمَا جَعَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ (107) |
| اگر خدا مي خواست آنان [به طور اجبار] شرک نمي آوردند، [ولي خواست خدا آزادي انسان در انتخاب است] و ما تو را بر آنان نگهبان و کارساز قرار نداديم [تا آنان را به اجبار به پذيرش دين وادار کني.] (107) |
| وَلَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ كَذَٰلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (108) |
| و معبوداني را که کافران به جاي خدا مي پرستند، دشنام ندهيد، که آنان هم از روي دشمني و ناداني خدا را دشنام خواهند داد. اين گونه براي هر امتي عملشان را آراستيم [تا به کيفر لجاجت و عنادشان گمان کنندکه آنچه انجام مي دهند نيکوست،] سپس بازگشت همه آنان به سوي پروردگارشان خواهد بود، پس آنان را به اعمالي که همواره انجام مي دادند، آگاه مي کند. (108) |
| وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَتْهُمْ آيَةٌ لَيُؤْمِنُنَّ بِهَا ۚ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِنْدَ اللَّهِ ۖ وَمَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءَتْ لَا يُؤْمِنُونَ (109) |
| با سخت ترين سوگندهايشان به خدا سوگند خوردند که اگر معجزه دلخواهشان براي آنان آيد، قطعاً به آن ايمان مي آورند، بگو: معجزات فقط در اختيار خداست، و شما [اي مردم مؤمن!] چه مي دانيد [که حقيقت چيست؟] حقيقت اين است که اگر آن معجزه هم بيايد، ايمان نمي آورند. (109) |
| وَنُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَأَبْصَارَهُمْ كَمَا لَمْ يُؤْمِنُوا بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَنَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (110) |
| و دل ها و ديدگانشان را [که وسيله فهم و بصيرت است، به سزاي لجاجت و عنادشان] وارونه و دگرگون کرديم، [به اين سبب با آمدن معجزه دلخواهشان هم ايمان نمي آورند] همان گونه که نخستين بار به آيات قرآن ايمان نياوردند، آنان را در طغيانشان رها مي کنيم تا پيوسته سرگردان باشند. (110) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |