| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 140 |
|
| ۞ إِنَّ اللَّهَ فَالِقُ الْحَبِّ وَالنَّوَىٰ ۖ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَمُخْرِجُ الْمَيِّتِ مِنَ الْحَيِّ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ ۖ فَأَنَّىٰ تُؤْفَكُونَ (95) |
| بي ترديد خدا شکافنده دانه و هسته است؛ زنده را از مرده بيرون مي آورد، و بيرون آورنده مرده از زنده است؛ اين است خدا، پس چگونه [از حق] منصرفتان مي کنند؟ (95) |
| فَالِقُ الْإِصْبَاحِ وَجَعَلَ اللَّيْلَ سَكَنًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ حُسْبَانًا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (96) |
| شکافنده صبح [از پرده تاريک شب است] و شب را براي آرامش قرار داد، و خورشيد و ماه را وسيله اي براي محاسبه و اندازه گيري زمان مقرّر فرمود؛ اين است اندازه گيري آن تواناي شکست ناپذير ودانا. (96) |
| وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ النُّجُومَ لِتَهْتَدُوا بِهَا فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (97) |
| و اوست که ستارگان را براي شما قرار داد تا به وسيله آنها در تاريکي هاي خشکي و دريا راه يابيد؛ مسلماً ما آيات خود را براي قومي که دانايند بيان کرديم. (97) |
| وَهُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ فَمُسْتَقَرٌّ وَمُسْتَوْدَعٌ ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَفْقَهُونَ (98) |
| و اوست که شما را از يک تن آفريد، برخي [از شما] استقرار يافته [در زمين] و برخي به وديعت نهاده [در اصلاب و رحم هايند]؛ ما آيات خود را براي قومي که مي فهمند، بيان کرديم. (98) |
| وَهُوَ الَّذِي أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ كُلِّ شَيْءٍ فَأَخْرَجْنَا مِنْهُ خَضِرًا نُخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُتَرَاكِبًا وَمِنَ النَّخْلِ مِنْ طَلْعِهَا قِنْوَانٌ دَانِيَةٌ وَجَنَّاتٍ مِنْ أَعْنَابٍ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُشْتَبِهًا وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ ۗ انْظُرُوا إِلَىٰ ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَيَنْعِهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكُمْ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (99) |
| و اوست که از آسمان آبي فرستاد، و به وسيله آن گياهان گوناگون را [از زمين] رويانديم، و از آن ساقه ها و شاخه هاي سبز درآورديم، و از آن دانه هاي متراکم را خارج مي کنيم، و از شکوفه درخت خرما خوشه هاي سر فروهشته [به وجود مي آوريم]، و باغ هايي از انگور و زيتون و انار شبيه به هم و بي شباهت به هم [بيرون مي آوريم]؛ به ميوه اش چون ميوه دهد و به رسيدن و کامل شدنش با تأمل بنگريد، مسلماً در اين [امور] براي قومي که ايمان مي آورند، نشانه هايي [بر توحيد، ربوبيّت و قدرت خدا] ست. (99) |
| وَجَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ الْجِنَّ وَخَلَقَهُمْ ۖ وَخَرَقُوا لَهُ بَنِينَ وَبَنَاتٍ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يَصِفُونَ (100) |
| [مشرکان] براي خدا شريکاني از جن قرار دادند، در حالي که همه آنها را خدا آفريد، و از روي جهل و بي دانشي براي خدا پسران و دختراني انگاشتند؛ منزّه و برتر است از آنچه آنان توصيف مي کنند. (100) |
| بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ أَنَّىٰ يَكُونُ لَهُ وَلَدٌ وَلَمْ تَكُنْ لَهُ صَاحِبَةٌ ۖ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (101) |
| [او] پديد آورنده آسمان ها و زمين است، چگونه او را فرزندي باشد؟! در صورتي که براي او همسري نبوده، و همه چيز را او آفريده؛ و او به همه چيز داناست. (101) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |