| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 141 |
|
| ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ فَاعْبُدُوهُ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ (102) |
| اين است خداى يکتا که پروردگار شماست. خدايى جز او نيست. آفريننده هر چيزى. پس او را بپرستيد که نگهبان هر چيزى است. (102) |
| لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ ۖ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ (103) |
| چشمها او را نمى‌بينند و او بينندگان را مى‌بيند. دقيق و آگاه است. (103) |
| قَدْ جَاءَكُمْ بَصَائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ عَمِيَ فَعَلَيْهَا ۚ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ (104) |
| از سوى پروردگارتان براى شما نشانه‌هاى روشن آمد. هر که از روى بصيرت مى‌نگرد به سود اوست و هر که چشم بصيرت برهم نهد به زيان اوست. و من نگهدارنده شما نيستم. (104) |
| وَكَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ وَلِيَقُولُوا دَرَسْتَ وَلِنُبَيِّنَهُ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (105) |
| آيات خدا را اينچنين گونه‌گون بيان مى‌کنيم، تا مباد که بگويند که از کس درس گرفته‌اى و ما اين آيات را براى اهل دانش بيان مى‌کنيم. (105) |
| اتَّبِعْ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ (106) |
| از هر چه از جانب پروردگارت بر تو وحى شده است پيروى کن. هيچ خدايى جز او نيست. و از مشرکان روى برتاب. (106) |
| وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكُوا ۗ وَمَا جَعَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ (107) |
| اگر خدا مى‌خواست، آنان شرک نمى‌آوردند، و ما تو را نگهبانشان نساخته‌ايم و تو کارسازشان نيستى. (107) |
| وَلَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ كَذَٰلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (108) |
| چيزهايى را که آنان به جاى اللّه مى‌خوانند، دشنام مدهيد که آنان نيز بى‌هيچ دانشى، از روى کينه‌توزى به اللّه دشنام دهند. اينچنين عمل هر قومى را در چشمشان آراسته‌ايم. پس بازگشت همگان به پروردگارشان است و او همه را از کارهايى که کرده‌اند آگاه مى‌سازد. (108) |
| وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَتْهُمْ آيَةٌ لَيُؤْمِنُنَّ بِهَا ۚ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِنْدَ اللَّهِ ۖ وَمَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءَتْ لَا يُؤْمِنُونَ (109) |
| تا آنجا که توانستند، به سخت‌ترين قسمها، به خدا سوگند ياد کردند که اگر معجزه‌اى برايشان نازل شود بدان ايمان آورند. بگو: همه معجزه‌ها نزد خداست و شما از کجا مى‌دانيد که اگر معجزه‌اى نازل شود ايمان نمى‌آورند؟ (109) |
| وَنُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَأَبْصَارَهُمْ كَمَا لَمْ يُؤْمِنُوا بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَنَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (110) |
| و همچنان که در آغاز به آن ايمان نياوردند، اين بار نيز در دلها و ديدگانشان تصرف مى‌کنيم و آنان را سرگردان در طغيانشان رها مى‌سازيم. (110) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |