| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 99 |
|
| وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنْ بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا ۚ وَالصُّلْحُ خَيْرٌ ۗ وَأُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ ۚ وَإِنْ تُحْسِنُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (128) |
| و اگر زنى از شوهر خويش بيم ناسازگارى يا رويگردانى داشته باشد، بر آن دو گناهى نيست که از راه صلح با يکديگر، به آشتى گرايند؛ که سازش بهتر است. و[لى] بخل [و بى‌گذشت بودن]، در نفوس، حضور [و غلبه] دارد؛ و اگر نيکى کنيد و پرهيزگارى پيشه نماييد، قطعاً خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است. (128) |
| وَلَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا بَيْنَ النِّسَاءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ ۖ فَلَا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ ۚ وَإِنْ تُصْلِحُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا (129) |
| و شما هرگز نمى‌توانيد ميان زنان عدالت کنيد هر چند [بر عدالت] حريص باشيد! پس به يک طرف يکسره تمايل نورزيد تا آن [زن ديگر] را سرگشته [=بلا تکليف] رها کنيد. و اگر سازش نماييد و پرهيزگارى کنيد، يقيناً خدا آمرزنده مهربان است. (129) |
| وَإِنْ يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللَّهُ كُلًّا مِنْ سَعَتِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ وَاسِعًا حَكِيمًا (130) |
| و اگر آن دو، از يکديگر جدا شوند، خداوند هر يک را از گشايش خود بى‌نياز گرداند، و خدا همواره گشايشگر حکيم است. (130) |
| وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَإِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ ۚ وَإِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيدًا (131) |
| و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، از آنِ خداست. و ما به کسانى که پيش از شما به آنان کتاب داده شده، و [نيز] به شما سفارش کرديم که از خدا پروا کنيد. و اگر کفر ورزيد [چه باک؟ که] آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آنِ خداست، و خدا بى نياز ستوده[صفات] است. (131) |
| وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا (132) |
| و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آنِ خداست، و خدا بس کارساز است. (132) |
| إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بِآخَرِينَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ قَدِيرًا (133) |
| اى مردم، اگر [خدا] بخواهد، شما را [از ميان] مى‌برد و ديگران را [پديد ] مى‌آورد، و خدا بر اين [کار] تواناست. (133) |
| مَنْ كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا بَصِيرًا (134) |
| هر کس پاداش دنيا بخواهد، پاداش دنيا و آخرت نزد خداست، و خدا شنواى بيناست. (134) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |