| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 99 |
|
| وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنْ بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا ۚ وَالصُّلْحُ خَيْرٌ ۗ وَأُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ ۚ وَإِنْ تُحْسِنُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (128) |
| و اگر زني، از طغيان و سرکشي يا اعراض شوهرش، بيم داشته باشد، مانعي ندارد با هم صلح کنند (و زن يا مرد، از پارهاي از حقوق خود، بخاطر صلح، صرف نظر نمايد. ) و صلح، بهتر است، اگر چه مردم (طبق غريزه حب ذات، در اين گونه موارد) بخل ميورزند. و اگر نيکي کنيد و پرهيزگاري پيشه سازيد (و بخاطر صلح، گذشت نماييد)، خداوند به آنچه انجام ميدهيد، آگاه است (و پاداش شايسته به شما خواهد داد). (128) |
| وَلَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا بَيْنَ النِّسَاءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ ۖ فَلَا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ ۚ وَإِنْ تُصْلِحُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا (129) |
| شما هرگز نميتوانيد (از نظر محبت قلبي) در ميان زنان، عدالت برقرار کنيد، هر چند کوشش نماييد! ولي تمايل خود را بکلي متوجه يک طرف نسازيد که ديگري را بصورت زني که شوهرش را از دست داده درآوريد! و اگر راه صلاح و پرهيزگاري پيش گيريد، خداوند آمرزنده و مهربان است. (129) |
| وَإِنْ يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللَّهُ كُلًّا مِنْ سَعَتِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ وَاسِعًا حَكِيمًا (130) |
| (اما) اگر (راهي براي اصلاح در ميان خود نيابند، و) از هم جدا شوند، خداوند هر کدام از آنها را با فضل و کرم خود، بي نياز ميکند، و خداوند، داراي فضل و کرم، و حکيم است. (130) |
| وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَإِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ ۚ وَإِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيدًا (131) |
| آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، از آن خداست. و ما به کساني که پيش از شما، کتاب آسماني به آنها داده شده بود، سفارش کرديم، (همچنين) به شما (نيز) سفارش ميکنيم که از (نافرماني) خدا بپرهيزيد! و اگر کافر شويد، (به خدا زياني نميرسد، زيرا) براي خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، و خداوند، بي نياز و ستوده است. (131) |
| وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا (132) |
| براي خداست آنچه در آسمانها و زمين است، و کافي است که خدا، حافظ و نگاهبان آنها باشد. (132) |
| إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بِآخَرِينَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ قَدِيرًا (133) |
| اي مردم! اگر او بخواهد، شما را از ميان ميبرد و افراد ديگري را (به جاي شما) مي آورد، و خداوند، بر اين کار تواناست. (133) |
| مَنْ كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا بَصِيرًا (134) |
| کساني که پاداش دنيوي بخواهند، (و در قيد نتايج معنوي و اخروي نباشند، در اشتباهند، زيرا) پاداش دنيا و آخرت نزد خداست، و خداوند، شنوا و بيناست. (134) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |